"A imaxe é o vehículo da emoción, é a súa enerxía, e con ela facilítase o acceso á consciencia, é dicir, que toda emoción é factible de transformarse nunha imaxe. Toda imaxe conforma un acto creativo e é por iso que o inconsciente fundamenta a creatividade"
C.G.Jung

“Desde el punto de vista espiritual, el viaje no es nunca la mera traslación en el espacio, sino la tensión de búsqueda y de cambio que determina el movimiento y la experiencia que se deriva del mismo”.
“En consecuencia
estudiar, investigar, buscar, vivir intensamente lo nuevo y profundo, son modalidades de viajar o, si se quiere, equivalentes espirituales y simbólicos del viaje”.
J.E. Cirlot

sábado, 4 de junio de 2011

UN LIBRIÑO CHEO DE TESOUROS

Dancemos a danza alquímica, a danza que transforma o cobre en ouro.
Con amor.

"Así que, aínda hoxe, cando algo vai mal: xiro.
Alzo unha man cara ao ceo, e xiro. Volvo unha man cara ao chan, e xiro. O ceo xira por riba de min. A terra xira por debaixo de min. Xa non son eu senón un deses átomos que xiran arredor do baleiro que é todo"








Cronopia; Obra da miña amiga Alenka,
"http://alenkaatravesdelespejo.blogspot.com/, Melusina mexicana, e doce como o mel.

Porque ás veces, sen causa aparente, váisenos a luz.
Por se isto vos sucede, amigos queridos, por se sufrides nalgún momento un apagón debido a unha tormenta existencial ou simplemente porque si , aquí vos deixo este libriño cheo de tesouros luminosos.
Hay libros que son como fachos, dan luz.
Éste para mín é un deles.

Para quen non a coñeza aínda, recoméndovos esta noveliña curta e intensa , que máis cunha novela semella un relato iniciático. Tódolos cursos procuro lela con meus alumnos de Diversificación Curricular , e tódolos anos sorpréndeme a boa recepción que ten entre os adolescentes .

A película tampouco ten desperdicio. É, como a novela, profundamente cálida e tenra e abriga o corazón.



" O corazón dun home é como un paxaro encerrado na gaiola do corpo"

"Xa non se me resiste nada. O seño Ibrahim proporcionoume a arma absoluta. Metrallo o mundo enteiro co meu sorriso. Xa non me tratan como un becho"

"- Momo, o silencio tamén é unha resposta"

"E alí foi onde vin, por primeira vez, uns homes xirando. Os derviches levaban grandes vestidos claros, pesados e ondeantes. Resoaba un tambor. E entón os monxes transformábanse en buxainas.
-Mira, Momo! Xiran sobre si mesmos, xiran arredor do seu corazón que é o lugar da presenza de Deus. É como unha pregaria
- Pois si, momo. Perden todas as referencias terrestres, esa gravidade que se chama equilibrio, convétrense en fachos que se consomen nun gran lume. Inténtao, Momo, inténtao. Sígueme.
E o señor Ibrahim e mais eu puxémonos a xirar."


" O home primeiro foi mineral, despois vexetal, despois animal-iso, o de animal, non o pode esquecer, con frecuencia tende a selo de novo-, despois converteuse en home dotado de coñecemento, de razón e de fe. Imaxinas o camiño que ten percorrido desde o po ata hoxe? E máis tarde, cando teñas superado a túa condición de home chegaras a ser anxo. Terás terminado na terra. Cando bailas, tes ese presentimento."

5 comentarios:

  1. "Perden todas as referencias terrestres".
    Para llenarse hay que vaciarse primero, hay que dejar espacio.
    Las referencias materiales son promocionadas como lo "único que existe" pretendiendo de esa manera ocupar todo el espacio de lo posible; de ese modo uno cae bajo la axfisiante tiranía de una "teoría del Todo" sin resquicios que deja al hombre sin Aliento.
    Pero sin Aliento no es posible ser hombre, solo una cosa inerte más en un espacio clausurado: un Infierno.
    Ten cuidado con lo que crees, los barrotes de tu prisión (invisible) están hechos de creencias que hemos aprobado sin examinar.
    M.Lestón

    ResponderEliminar
  2. Me ha gustado la idea de leer esta obra con tus alumnos. Tomo nota.
    Besos

    ResponderEliminar
  3. Ya verás. Funciona. En general son muy poco lectores, ya sabes, y esta novela les encanta. Influye , supongo, que no tiene muchas páginas, ya que para ellos el peso del libro (kilo, kilo y medio o 200 gramos) es determinante a la hora de ponerse a leer. Pero es que además se pueden trabajar muchos aspectos ya que la historia les engancha y les motiva.
    Como broche de oro, la peli. También les gusta.
    Besos, colega.

    ResponderEliminar
  4. No lo he leído.
    Me gusta la idea de danzar una danza alquímica por supuesto!
    Me relajaría bastante, que buena falta me hace!
    Encima, vengo del Facebook, de donde salgo siempre algo mareada, como si hubiera pasado horas caminando en una multitud...
    Besos, amiga.

    ResponderEliminar
  5. El facebook es agotador y dispersante.Lo hablaba el otro día con una amiga:te crea la ficción de estar supermega comunicada, pero es una falacia. Aturde la atención y exige un ritmo delirante.
    La película también vale la pena. Deleitarse en la mirada sabia, profunda y tierna del sr Ibrahim enacarnado en Omar Sharif, es un verdadero placer.

    ResponderEliminar

Moitas grazas.