"A imaxe é o vehículo da emoción, é a súa enerxía, e con ela facilítase o acceso á consciencia, é dicir, que toda emoción é factible de transformarse nunha imaxe. Toda imaxe conforma un acto creativo e é por iso que o inconsciente fundamenta a creatividade"
C.G.Jung

“Desde el punto de vista espiritual, el viaje no es nunca la mera traslación en el espacio, sino la tensión de búsqueda y de cambio que determina el movimiento y la experiencia que se deriva del mismo”.
“En consecuencia
estudiar, investigar, buscar, vivir intensamente lo nuevo y profundo, son modalidades de viajar o, si se quiere, equivalentes espirituales y simbólicos del viaje”.
J.E. Cirlot

sábado, 26 de mayo de 2012

Con Merlín en Mondoñedo

"E Sinbad non podia contar ren sin ollar o que contaba e pasaba os ollos seus pola memoria propia, aliñando nela as figuras como si tivera dediante un espello, e tiña a ollada dos maxinativos, que a mitade é pra fóra, prá variedade do mundo, e a outra mitade é prá dentro, pró gosto do invento e a calorciña que dá ao esprito sacar unha historia da nada, de onde están as verbas caladas e confusas, que é coma non estar."

A. Cunqueiro; Si o vello Sinbad volvese ás illas










Joanna Newsom - Sprout And The Bean  



Os que visitades esta lúa xa sabedes que son unha cunqueirófila obsesiva. 

A miña paixón pola obra deste autor foi o que nos levou a terras mindonienses este fin de semana e o que tamén nos está animando a concibir un novo proxecto didáctico cara o próximo curso, como non, sobre Cunqueiro e a súa obra.

 Pois ben. Eu nunca oíra falar de Manuel Montero e hai tres días unha compañeira referiume unha historia curiosa sobre este personaxe. Ao día seguinte, investigando na rede, atopei , casualmente, información sobre a súa relación de amizade con Don Álvaro. Pero aquí non se esgotan as casualidades. Entrando en Mondoñedo foi  Manuel Montero a primeira persoa que viron os meus ollos. E claro, fomos visitalo. A súa amabilidade connosco foi extrema. Invitounos a súa librería e a súa casa museo e non parou de contar historias sobre el, sobre Don Álvaro e sobre o pobo e as súas xentes. A dicir verdade só falou el ( e moito),  porque Manuel é un home moi maior e non oe apenas . Tan só comprendía os nosos xestos de agradecemento e os nosos sorrisos.

El di que Cunqueiro se inspirou nel para o personaxe de Merlín. Sexa ou non así,  el xa  é Merlín. Un ancián  arrodeado de infinidade de obxectos estraños e inverosímiles do pasado  e vivindo nun mundo, o actual, que xa non é o seu. Entrañable  e máxico Manuel.

Cando nos despedimos decatámonos de que coincidíamos no apelido.

 Quen sabe? Se cadra os dous procedemos da mesma estirpe de meigas e magos.




"O mago e a meiga". Manuel Montero e Mónica Montero na entrada da librería (Manuel ten na man o meu DNI, que certifica o "máxico parentesco")








Cunqueiro and me
Fotografías de Manuel Lestón










Reportaje:EN EL CAMINO; EL PAÍS

Merlín recibe a los peregrinos

Manuel Montero personifica en Mondoñedo el realismo mágico de Cunqueiro

  OMAYRA LISTA 19 JUN 2010

En la Praza Maior de Mondeñedo, en pleno Camiño Norte, Merlín aguarda a los peregrinos, los invita a visitar su museo de curiosidades y posa para innumerables fotos. Manuel Montero luce túnica brillante, sombrero de hechicero y báculo en forma de serpiente. Ha conseguido trasladar a su biografía el realismo mágico de su ilustre vecino Álvaro Cunqueiro. Y sus seguidores le montaron el club de fans en Facebook.
Merlín nació en Mondoñedo, en la misma casa en la que ahora tiene su exposición: "Estaba predestinado para esto, porque la casa pertenecía a una maestra amiga de Cunqueiro". El escritor se cuela a menudo en el relato de su vida y, de hecho, le gusta pensar que su persona le sirvió de inspiración para Merlín e familia. El padre de Manolo, matachín, mantenía a otros 10 hijos. Trabajaban algunas tierras e iban por los mercados vendiendo frutas. "Yo ayudaba como podía en la matanza, y hacía chorizos y longanizas, todo a mano, sin máquinas", cuenta. Y fue esta vinculación con la materia prima de la cocina gallega, la otra gran pasión de Cunqueiro, la que puso a Manolito de los Monteros en contacto con el escritor: "Lo conocí cuando llevaba las encargas de la matanza a su hermana Carmiña".

"Conocí a Cunqueiro cuando le llevaba encargos de la matanza", recuerda

Montero está escribiendo sus memorias y ya ha llenado 10 libretas
Pero Montero quiso ganarse la vida por otras vías ya desde pequeño. Empezó a coleccionar prospectos de cine que luego vendía para ganarse unas monedas. "Por entonces, en Mondoñedo no había librería", explica. Los canónigos de la catedral, sorprendidos por la habilidad comercial del niño, le dijeron a sus padres que Manolito tenía madera de librero. Así que comenzó con el negocio a mayor escala: "Vendía en un garaje que me dejaron mis padres, donde está actualmente la librería Manuel Montero". Alquilaba novelas del oeste y de amor.
Al verlo pasar por delante del café que frecuentaba, Cunqueiro le llamaba para conversar y le contaba historias. Se refería a él como "o meu libreiriño de cámara" y la "rosa dos libreiros galegos". También le llamaba "pequeno mago Merlín". Cuando montó la librería, Manolo adornó su escaparate con libros prestados que trajo de la casa de la que sería mujer del escritor.
Ahora la librería se ha convertido en museo, y el librero, en mago. "Mi vida como mago es misteriosa". Con esa frase trata de explicar un salto en su personalidad explicable sólo por la magia. "La gente, al verme en televisión, viene a consultarme cosas, pero soy un mago de la cultura, no un mago de curar", aclara. "A veces doy consejos y hay quien tiene mucha fe", añade. Sin embargo, no quiere lucrarse así: "Aconsejo gratis; podría explotar eso y cobrar, pero mi conciencia me lo impide".
La magia de Merlín no le ha acarreado fortuna. Espera a los peregrinos paseando por la plaza cada tarde, con su atavío de hechicero. Tiene 40 trajes de mago y otros tantos báculos. "Me los cose una persona de confianza, inspirándose en los diseños que saco de libros, y encargo el calzado original a algunas amistades que tengo en Madrid", revela. Los peregrinos se retratan con él. Pide una pequeña cantidad por posar. A cambio, les da un sobre con tres fotos: una suya con una rana y un sapo, y dos estampas de Mondoñedo. "Se llevan más de lo que dan", lamenta.
Por ver el Museo del Mago Merlín no les cobra. "No tengo nada en el banco, mi capital es el museo y unos terrenos con madera que heredé", asegura. En el interior del local se amontonan todo tipo de curiosidades: el oratorio en el que se casó su venerado Cunqueiro, libros, tallas de santos, estampas, objetos jacobeos, amuletos, antigüedades y hasta unos zuecos dedicados. Muestra un libro de firmas con nombres ilustres y fotos con muchas personas conocidas, entre las que se echa en falta a Cunqueiro. De él tiene obras dedicados. También colecciona en una caja recortes de prensa dedicados al mago Merlín. "Por ahí tengo una espada de Excálibur, pero no me hace falta para defenderme, tengo más afilada la lengua", bromea.
Fuera de Mondoñedo, se le puede ver en mercados y cenas medievales, donde se ocupa del ritual de la queimada. En la fiesta celta de Bretoña (A Pastoriza) celebra matrimonios por el rito de los druidas. En una ocasión, el Rey de las Tartas, otro célebre mindoniense, le pidió que lo acompañase en gira para amenizarla con actuaciones, pero no aceptó. "Muchos han querido enfrentarme con él, pero éramos buenos amigos". A Merlín ya le han rendido algún homenaje. Está en la edad, aunque él no quiera hablar de años: "Soy pasado, presente y futuro". Ahora dedica el tiempo a escribir sus memorias que llenan, de momento, 10 libretas.

viernes, 18 de mayo de 2012

CREATIVIDADE X: EXPOSICIÓN INTERPLANETARIA

" É o tempo que perdiches con ela o que fai á túa rosa tan importante. 
 -É o tempo que perdín coa miña rosa...- repetiu o principiño para se acordar. 
-Os homes esqueceron esta verdade -dixo o raposo-, pero ti non a debes esquecer. Es responsable para sempre daquilo que domesticaches. Es responsable da túa rosa... 
-Son responsable da miña rosa... -repetiu o principiño para se acordar. "

Claude-Achille Debussy - Arabesque nº1










E chegou o gran día : 21 de maio, un día despois de que se produciran varios fenómenos asombrosos na galaxia : o eclipse anular, a aliñación do sol, da terra , da lúa e das pléiades e , xusto  ao día seguinte...


¡¡¡ Inauguración da Exposición Interplanetaria sobre O Principiño no IES Leliadoura de Ribeira!!!


E o máis marabilloso: ¡¡¡O Principiño "in person", con asteroide incorporado , non quixo perderse o evento, e participou, como un máis, na lectura multilingüe que se realizou esta mañá nas Sala de Usos Múltiples!!!





 A Sala converteuse nunha auténtica Torre de Babel .
Castelá, rumano, francés, inglés, chinés, árabe, galego,  latín e italiano foron as linguas nas que se leu "O Principiño".







Moitas grazas a todos e todas pola vosa participación.
Grazas tamén ao principiño Brais,  por desempeñar tan ben o seu papel.


 24 de maio : VISITA DOS PRINCIPIÑOS E PRINCESIÑAS











 








 Con esta exposición pretendemos renderlle unha homenaxe ao pequeno príncipe e ao seu mundo. El serviunos de inspiración para dar saída á creatividade e a imaxinación non só do alumnado do IES Leliadoura, senón a dos nenos e nenas das Escolas de Educación Infantil de Pobra do Caramiñal, e, como non, tamén do profesorado. Porque se trata dunha obra inspiradora, chea de fondas reflexións éticas e filosóficas e impregnada, de principio a fin,  dun profundo alento poético.  Só hai que soltarse un pouco para que o neno das estrelas nos abrace e encha o noso corazón de tenrura e fantasía , activando ese lado dereito do noso cerebro que tantas gañas ten de crear e imaxinar.

Nas entradas introdutorias  a este proxecto sobre educación e creatividade, prometía conclusións. Neste momento só hai unha : ¡Uf! ¡Que cansazo!, pero tamén ¡que satisfacción!.

De novo agardo que vos divirtades tanto como nós.

Esta mostra contén traballos moi diversos :

-  “O principiño ilustrado”, realizado polo alumnado de Educación Plástica e Visual do IES Leliadoura. Os 27 capítulos ilustrados polo alumnado de Pura Villar Martínez.

- Escenografía para curtas de animación sobre esta obra.

- O traballo titulado “Isto non é un sombreiro” , ilustracións inspiradas no primeiro capítulo da obra, realizado tamén polo alumnado de Educación Plástica e Visual.

- Escenografía e atrezzo de personaxes de “O Principiño”, elaborado por alumnos/as de 4º de Diversificación de Mónica Montero.

- Galería de planetas e estrelas, dos alumnos de Educación Infantil das EEIs Vilariño e Fernández Varela, coordinado por Alicia Souto Veciño e Mª Josefina Pacheco Etchevers.

- Exposición bibliográfica da obra en 20 linguas distintas, libros pertencentes a unha colección particular.

- Principiños realizados polo alumnado de 1º de ESO, coordinados por  Mercedes Fariña e Antonio Cora  .

Isto que ven a continuación é só unha pequena mostra.

Estades todos e todas invitados á Exposición Interplanetaria do IES Leliadoura, que estará aberta ao público do 21 de maio ao 8 de xuño de 2012 .



O Principiño ilustrado

Escenografías para curtas de animación sobre "O Principiño"

Montaxe "Isto non é un sombreiro", alumnado de Educación Plástica e Visual.

Asteroide B612. Escenegrafía e atrezzo realizado polo  alumnado de 4º de Diversificación.
 Teño razóns ben serias para crer que o planeta de onde viña o principiño é o asteroide B 612. este asteroide non foi visto máis que unha vez, con axuda do telescopio, por un astrónomo turco, no ano 1909.

O faroleiro. Escenografía e atrezzo realizado polo alumnado de 4º de Diversificación.
Este —ía dicindo para si o principiño mentes seguía máis lonxe a súa viaxe —, este sería desprezado por todos os demais, polo rei, polo vaidoso, polo bebedor, polo home de negocios. Nembargantes, el é o único que non me parece ridículo. Quizais porque se preocupa doutra cousa que de si mesmo".


O Bebedor. Escenografía e atrezzo elaborado por alumnado de 4º de Diversificación

O planeta seguinte estaba habitado por un bebedor. Esta visita foi moi curta, pero sumiu ó principiño nunha gran melancolía.
¿Que fas aí? —preguntoulle ó bebedor, que estaba sentado en silencio dediante dunha colección de botellas baleiras e outra coleccion de botellas cheas.
¡Bebo! —respondeu o bebedor con ton lúgubre.
¿Por que bebes? —preguntou o principiño.
Para esquecer.
¿Para esquecer que —inquiriu o principiño, xa compadecido.
Para esquecer que sinto vergonza —confesou o bebedor baixando a cabeza.
¿Vergonza de que? —preguntou o principiño, que quería socorrelo.
¡Vergonza de beber! —dixo o bebedor, que se pechou definitivamente no silencio.
O vaidoso. Escenografía e atrezzo. 4º de Diversificación
O segundo planeta estaba habitado por un vaidoso.
¡Ah! ¡Ah!, vénme visitar un admirador —berrou dende lonxe o vaidoso cando viu o principiño.
Porque para os vaidosos todos os demais homes son admiradores.
O rei. Escenografía e atrezzo. 4º de Diversificación.


O primeiro estaba habitado por un rei. O rei, vestido de púrpura e de armiño, estaba sentado nun trono moi simple, pero maxestoso.
¡Ah! —exclamou o rei ó divisar o principiño —. Aquí temos un súbdito.
E o principiño preguntouse:
¿Como me pode recoñecer se non me viu endexamais?
Non sabía que para os reis o mundo está moi simplificado. Todos os homes son súbditos.
O home de negocios. Escenografía e atrezzo. 4º de Diversificación.  Estrelas da nosa estrela Marusela.
Se eu teño un pano de seda, podo levalo arredor do pescozo. Se teño unha flor, podo collela e levala. ¡Pero ti non podes coller as estrelas!
Non, pero podo metelas nun banco.
¿Qué quere dicir iso?
Quere dicir que escribo nun papel o número de estrelas que teño e logo péchoo con chave nun caixón.
¿E iso é todo?
Abonda.


O xeógrafo. Escenografía e atrezzo. 4º de DiversificaciónVersion
Si, claro —dixo o xeógrafo—, pero non son explorador. E non teño exploradores. E o xeógrafo non vai andar contando as cidades, os ríos, as montañas, os mares, os océanos e os desertos. O xeógrafo é demasiado importante para andar dun sitio para outro. Non sae do despacho, pero recibe os exploradores. Pregúntalles e toma nota dos seus recordos. E se os recordos dun deles lle parecen interesantes, o xeógrafo manda facer un inquérito sobre a moralidade do explorador.

Planetas realizados por alumnado de Educación Infantil do Fernández Varela de PObra do Caramiñal


Planetas realizados por alumnado da EEI Vilariño de PObra do Caramiñal

Mostra bibliográfica de "O Principiño" en 20 linguas diferentes

A serpe. Realizada por Alba de 1º de ESO
 
Es un bicho raro— díxolle ó cabo—, tan delgado como un dedo
Pero son máis poderosa có dedo dun rei —contestou a serpe.
O principiño sorriu:
Ti non es poderosa… Non tes patas… nin podes viaxar…
Eu pódote levar máis lonxe que un navío —dixo a serpe. Enroscouse arredor do nocello do principiño, como unha abrazadeira de ouro.
Ó que lle toco, fágoo volver á terra de onde saíu. Pero ti es puro e vés dunha estrela…
O principiño non respondeu.
Dásme pena, ti, tan débil sobre esta terra de granito. Pódote axudar se un día botas moito de menos o teu planeta. Podo…
¡Oh! Xa te comprendín —dixo o principiño—, pero ¿por que falas sempre por medio de enigmas?Eu resólvoos todos —dixo a serpe.
E calaron.

Algúns dos principiños creados por alumnos e alumnas de 1º de ESO. En canto teña tempo, volos mostrarei nunha presentación (thanks, Tista).