"A imaxe é o vehículo da emoción, é a súa enerxía, e con ela facilítase o acceso á consciencia, é dicir, que toda emoción é factible de transformarse nunha imaxe. Toda imaxe conforma un acto creativo e é por iso que o inconsciente fundamenta a creatividade"
C.G.Jung

“Desde el punto de vista espiritual, el viaje no es nunca la mera traslación en el espacio, sino la tensión de búsqueda y de cambio que determina el movimiento y la experiencia que se deriva del mismo”.
“En consecuencia
estudiar, investigar, buscar, vivir intensamente lo nuevo y profundo, son modalidades de viajar o, si se quiere, equivalentes espirituales y simbólicos del viaje”.
J.E. Cirlot

domingo, 31 de marzo de 2013

ἐνέργεια I


“Gastamos la mayor parte de nuestra energía sosteniendo nuestra importancia…Si pudiéramos perder parte de esta importancia nos sucederían dos cosas extraordinarias. Una, liberaríamos la energía que se mantiene atada alimentando la idea ilusoria de nuestra grandeza y dos, nos proveeríamos de suficiente energía para…vislumbrar la real energía del universo” Castaneda; El arte de soñar

domingo, 24 de marzo de 2013

O bArCo dA cHuViA

Avante camarada by A compañía do Ruido on Grooveshark

As chuvias de sons
Asolagan a ría
De esperanzas humanas.

HaiJU












martes, 12 de marzo de 2013

AUGAS OSCURAS

El claro oscuro by Luis Paniagua on Grooveshark









Para un esteta
Tú que hueles la flor de la bella palabra
acaso no comprendas las mías sin aroma.
Tú que buscas el agua que corre transparente
no has de beber mis aguas rojas.
Tú que sigues el vuelo de la belleza, acaso
nunca jamás pensaste cómo la muerte ronda
ni cómo vida y muerte (agua y fuego) hermanadas
van socavando nuestra roca.
Perfección de la vida que nos talla y dispone
para la perfección de la muerte remota.
Y lo demás, palabras, palabras y palabras,
¡ay, palabras maravillosas!
Tú que bebes el vino en la copa de plata
no sabes el camino de la fuente que brota
en la piedra. No sacias tu sed en su agua pura
con tus dos manos como copa.
Lo has olvidado todo porque lo sabes todo.
Te crees dueño, no hermano menor de cuanto nombras.
Y olvidas las raíces («Mi Obra», dices), olvidas
que vida y muerte son tu obra.
No has venido a la tierra a poner diques y orden
en el maravilloso desorden de las cosas.
Has venido a nombrarlas, a comulgar con ellas
sin alzar vallas a su gloria.
Nada te pertenece. Todo es afluente, arroyo.
Sus aguas en tu cauce temporal desembocan.

Y hechos un solo río os vertéis en el mar,
«que es el morir», dicen las coplas.
No has venido a poner orden, dique. Has venido
a hacer moler la muela con tu agua transitoria.
Tu fin no está en ti mismo («Mi Obra», dices), olvida
que vida y muerte son tu obra.
Y que el cantar que hoy cantas será apagado un día
por la música de otras olas.

José Hierro.

lunes, 11 de marzo de 2013

MALA


Onte vin "Oz", preciosísima por certo. Un regalo , sobre todo, para o sentido da vista.  Tampouco moito máis alá do que acabo de dicir, pero a  nena que levo dentro disfrutou en tres dimensións desta marabilla-landia,. Sobre todos das imaxes en blanco e negro. A coidada estética do circo ambulante, unha delicia para sensibilidades retro, como a miña. 
O caso é que quedei encandilada da "bruxa mala" e aquí está, en perfecta simbiose conmigo mesma.







Mala , porque no me quieres  
mala, porque no me tocas  
mala, porque tienes boca
mala, cuando te conviene
mala ,como la mentira 
el mal aliento y el estreñimiento
mala.Mala, como la censura
 como rata pelona en la basura.Mala como la miseria 
como foto de licencia
Mala como firma de Santa Anna 
como pegarle a la nana 
mala , como la triquina
 mala, mala y asesina 
mala, como las arañas mala 
y con todas las mañas 
mala , como el orden la decencia 
como la buena conciencia 
mala por donde la miren 
mala, como una endodoncia
 mala ,como clavo chato 
mala ,como película checa 
mala ,como caldo frío 
mala ,como fin de siglo
mala ,por naturaleza 
de los pies a la cabeza 
mala, mala, mala,
 mala, pero que bonita chingaos!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!







viernes, 8 de marzo de 2013

BIG BANG

Je TAime Moi Non Plus by Serge Gainsbourg/Jane Birkin on Grooveshark












































Nueva teoría sobre el Big Bang
(Derivación traviesa del Cántico cósmico de Ernesto Cardenal)
El Big Bang fue el orgasmo primigenio
orgasmo de los Dioses amándose en la Nada
Cada vez que te amo repito la génesis universal:
protones y neutrones,
neutrinos y fotones
saltan de mí
encendidos
a crear nuevos mundos
Centellas y meteoros
surgen con cada grito
Te amo mientras mis pulmones
crean la Vía Láctea de nuevo
y el Sol vuelve a nacer
redondo y amarillo
de mi boca.
La luna se me suelta de los dedos
Marte, Plutón, Neptuno,
Saturno y sus anillos.
Novas y super-novas,
los agujeros negros
se desgajan de mis contorsiones.
Soy Gaia. Soy todas las Diosas explotando.
Entre luz de centellas
tu cohete de fuego
prende mis luces todas.
Brotan mundos, cometas,
meteoros se hacen trizas.
Lluvias de estrellas danzan en el arco del éter.
Nace por fin la Tierra. Sus edades de magma y cataclismo.
La primera partícula de vida moviéndose en el agua.
Y luego es el silencio.
La materia expandiéndose en círculos.
Tus soles y mis soles se asientan en su espacio.
Es el frío. La grandeza del tiempo.
La eternidad. El color.
Los sonidos. La estática.
El amor insondable. Tu amor tierno.
Tus manos en mi frente.
Las campanas a lo lejos,
bing, bang, bing, bang, bing, bang,
BIG BANG.


Imprescindible
Obra: Escándalo de miel
Autor: Gioconda Belli

lunes, 4 de marzo de 2013

CANS SALVAXES E UTOPÍA


"Se queres volverte sabio, primeiro terás que escoitar os cans salvaxes que ladran no teu soto" Friedrich Nietzsche



 






Son tempos ruíns. Tempos que impulsan á UTOPÍA. Que levan a pensar con esperanza noutro mundo posible. A desexar unha nova sociedade formada por homes e mulleres novos.

"En cada hombre late la posibilidad de ser, o más exactamente de volver a ser, otro hombre " (Octavio Paz)



O meu admirado Cortázar falaba moito deste home novo. *
Nunha entrevista , que lle fixo hai anos Cristina Peri Rossi,  declaraba :

"Me equivoqué... pertenezco a una generación muy machista y cuando dije eso, respondía a un código cultural reaccionario y atrasado...pero sabes bien que me he corregido y soy un hombre nuevo, es decir, medio mujer".

Para chegar ao ser humano novo hai que traballar moito de dentro a fóra.
Ardúa labor. Xa non vale delegar en ninguén nin responsabilizar ao exterior das nosas carencias. Nen sequera a Rajoy e o seu exército de térmites.
A toxicidade está dentro e é preciso enfrentarnos canto antes aos cans do noso soto , se verdadeiramente desexamos unha nova sociedade.
Presento aquí unha galería de persoas , actitudes ou conductas tóxicos/as . Facetas distintas da nosa sombra. Non están todos os que son pero seguro que recoñecemos a algún ou algunha. Se cadra, e iso sería o desexable, tamén nos recoñecemos a nós mesmos.

“El ser humano proyecta, en un mal anónimo que existe en el mundo exterior, todas las manifestaciones que salen de su sombra, porque tiene miedo de encontrar en sí mismo la verdadera fuente de toda desgracia. Todo lo que el ser humano rechaza pasa a su sombra que es la suma de todo lo que él no quiere, pero debe ocuparse en forma muy especial de estos aspectos, pues al rechazar en su interior un principio determinado, cada vez que lo encuentre en el mundo exterior desencadenará en él una reacción de repudio.” Capitulo I del libro “Arquetipos e Inconsciente Colectivo” C.G. Jung.




TIPOLOXÍA DE TÓXICOS



O/a do Clube da Bágoa Permanente.

O/a que presume de bondade e amor á humanidade pero de portas para adentro é un maltratador.

O/a camaleónico, que adopta personalidades múltiples segundo a persoa que teña diante.

O/a vámpiro. Como o seu ser interior é moi feble, rouba pensamentos , xeitos de vivir, e a personalidade enteira das súas víctimas.

O que che ofrece cousas que ti non lle pediches e logo nunca chas da.

O/a que che bota unha man "desinteresadamente" para logo pasar factura.

O/a exhibicionista emocional. Todo cara á galería. A cuestión non é ser, senón aparentar.

O/a falabarato.

O/a ciclotímico imprevisible. Son tantos en un , que nunca sabes con que estás falando.

O/a que non ten palabra.

O/a falso.

O/a manipulador.

O/a que só ve en ti un par de orellas que escoiten o interesante, dramática e intensa que é a súa vida.

O/a que goza difundindo malas noticias.

O "jetas".

O que nunca se implica pero sempre saca tallada da enerxía allea.

O/a machista.

O misoxino disfrazado de feminista.

O facha disfrazado de progre.

O/a lobo con pel de cordeiro.

O /a  malhumorado. O inferno sempre son os outros aos que culpabiliza da súa amargura existencial.

O/a morno. Nunca se enfrenta con ningúen. Nunca di o que pensa. O clásico "quedabén".

O/a sabido.

O/a prepotente.

O/a que só lle interesas na medida en que poida sacar algo de ti.

O/a metiche.

O/a que se cre simpático.

O/a rexoubón.

O/a egocéntrico insufrible.

O/a egoísta impenitente.

O/a inmaduro necesitado de atención permanente.

O/a que mira por riba do ombro aos demais.

O/a que interiormente se alegra dos teus infortunios.

O/a que interiormente entristece coa túa felicidade...

e moitiísimos máis...


Hai que evitar o contacto coa xente tóxica, pero cando isto non sexa posible, respira fondo e trata de comprendela. É probable que non teña suficiente amor na súa vida. Intentemos converter a coraxe en fortaleza interna e manter o control mentres recibimos o comentario ou a actitude negativa, pensemos que esta pode ser unha reacción á dor, ao baleiro, á soidade.

Por último algo moi importante, debemos analizarnos profunda e honestamente, ver se acaso... NON SEXAMOS NÓS OS TÓXICOS.

....................................................................................................................................................................
* Cortázar "el hombre nuevo": Crespo, Antonio (compilador); Confieso que he vivido y otras entrevistas, Buenos Aires, LC Editor, 1995


P- Tu idea de la Revolución es singular porque siempre te has manifestado por una revolución individual, la revolución que empieza por uno mismo, desde dentro, lo cual resulta inaceptable para los P.C. tradicionales... Has declarado en varias ocasiones que el hombre debe nacer nuevamente y que la Revolución debe dar a luz a un nuevo hombre, ¿o no?

R J.C.- ¡Claro! Lo que yo creo y busqué decir en El Libro de Manuel es que mi sentimiento de una revolución socialista, como la entiendo para América Latina, comporta un doble proceso no consecutivo sino simultáneo. Hay quienes piensan que, por lo pronto, hay que hacer la revolución -es decir acabar con el imperialismo yanqui, los gorilas, los militares; tomar el poder e implantar el socialismo en el país-, y ya "después" habrá tiempo para iniciar los planes de cultura, el perfeccionamiento humano. Desconfío. Creo que si en el ánimo de esos revolucionarios no existe el deseo de que simultáneamente, se le pida a cada individuo que dé lo mejor de sí mismo, que se busque a sí mismo, se explore, haga su autocrítica, que no vaya a la revolución lleno de prejuicios sino que ésta sea una manera de despojarse de sus ropas viejas, esta revolución ¡fracasará!.. En el fondo, esta visión del hombre nuevo era una idea del Che. No es una idea abstracta o teórica para un futuro lejano sino que tiene que darse simultáneamente. Para decirlo con una imagen, siempre he sostenido que hay que hacer la revolución de afuera hacia adentro y de adentro hacia afuera ¡en todos los planos! (Cuando a Cortázar le interesa subrayar algo levanta la voz y separa cada una de las sílabas, recordando sin duda sus tiempos de maestro.) Hay que acabar con nuestros enemigos, pero hay que acabar también con los enemigos internos que cada uno lleva. Fíjate lo que sucede con una revolución socialista. Después de una tarea infinita, del sufrimiento monstruoso de gente heroica que se ha hecho matar, se llega al poder y simplemente porque cuatro o cinco o seis dirigentes no han hecho su autocrítica, se instala en el poder, por ejemplo, un puritanismo de las costumbres, digamos desde el punto de vista sexual, casi victoriano. Eso no lo acepto porque me parece una revolución fracasada. El hombre va a seguir siendo prisionero de sus tabúes, sus inhibiciones, sus imposibilidades. ¿Para qué diablos le sirve el socialismo? Para nada.

viernes, 1 de marzo de 2013

AUTORRETRATOS











I'm Nobody! Who are you? (260)
by Emily Dickinson   
 


I'm Nobody! Who are you?
Are you – Nobody – too?
Then there's a pair of us!
Don't tell! they'd advertise – you know!

How dreary – to be – Somebody!
How public – like a Frog – 
To tell one's name – the livelong June – 
To an admiring Bog!