"A imaxe é o vehículo da emoción, é a súa enerxía, e con ela facilítase o acceso á consciencia, é dicir, que toda emoción é factible de transformarse nunha imaxe. Toda imaxe conforma un acto creativo e é por iso que o inconsciente fundamenta a creatividade"
C.G.Jung

“Desde el punto de vista espiritual, el viaje no es nunca la mera traslación en el espacio, sino la tensión de búsqueda y de cambio que determina el movimiento y la experiencia que se deriva del mismo”.
“En consecuencia
estudiar, investigar, buscar, vivir intensamente lo nuevo y profundo, son modalidades de viajar o, si se quiere, equivalentes espirituales y simbólicos del viaje”.
J.E. Cirlot

jueves, 30 de enero de 2014

SOÑOS




Los suenos (bandoneon solo) by Astor Piazzola on Grooveshark

"A metade do ser humano é soño. Ou máis." A. Cunqueiro




"O soño, como todo elemento de conexión psíquica, é un resultante da totalidade da psique, por iso debemos estar preparados para encontrar nel , todo aquilo que, dende épocas primitivas importou na vida da humanidade.
A vida humana en si non se limita a tal ou cal instinto fundamental senón que se constrúe sobre unha multitude de instintos, desexos, necesidades e condicionamentos tanto físicos coma psíquicos,".

Non me cansarei de repetir que nin a lei moral nin o concepto de Deus, nin ningunha relixión lle veu ao Ser Humano dende fóra senón que este, todo o leva dentro de si como en xerme".


 Enerxética psíquica e esencia do soño. (fragmentos)
C.G.Jung





Sempre me gustou, desde que exerzo. 
Non antes, porque non imaxinaba o que me agardaba. Pensaba que a investigación , a universidade era o meu destino, ata que a vida  colocou unha anaco de xiz na miña man e un grupo de adolescentes diante de min... Aí descubría a miña verdadeira vocación. 

A miña profesión é moi intensa , moi humana, esencial... 

Necesito escribir o que pasou onte na clase.

4º de Diversificación Curricular.Ámbito Sociolingüístico. Estamos  case no ecuador do curso : 

1ª Guerra Mundial, Revolución Soviética, 2ª Guerra Mundial, as vangardas artísticas, o surrealismo, Freud e Jung... Nada menos. 

A curiosidade deste grupo é infinita. Preguntan, comentan, participan, comparan coa realidade actual... en fin , un luxazo.

Como actividade de motivación, pedínlle que escribiran un soño recente. Era a primeira hora da mañá. Unha rapaza, normalmente  alegre e despreocupada , traía un xesto ríxido, serio. Comezou a escribir e de pronto rompeu a chorar. Moito. 
Conseguiu escribir o seu soño: un pesadelo terrible arredor da morte súbita da súa nai. Rematado o exercicio o seu rostro cambiara. Estaba relaxada, feliz.


Cando rematou a clase , chamou por teléfono a súa casa para comprobar que , efectivamente, fora un mal soño.

  Nada máis que comentar.

domingo, 26 de enero de 2014

I CONCURSO INTERNACIONAL "O BERRO DE MELUSINA "




Se es poeta, esteta, anacoreta ou bolboreta, non dubides en participar. Absterse proxenetas.

Deberás respostar á pregunta : 


¿QUE SOÑAN AS SEREAS ENLATADAS?
 
A mellor resposta recibida na web de facebook
O berro de Melusina obterá como premio unha serea enlatada de cola verde e , por suposto, todo o noso recoñecemento e honores.


O prazo remata o venres 31 de xaneiro.

Ánimo e participa!

Podes axudar a promocionar o concurso compartindo esta entrada.

martes, 21 de enero de 2014

Mecanismo

The Clocks by Howard Shore on Grooveshark 

"Ás veces veño aquí de noite aínda que non teña que revisar os reloxos, só para mirar a cidade. Gústame imaxinar que o mundo é un enorme mecanismo. Ás máquinas nunca lles sobra nada, sabes? Sempre teñen as pezas xustas para funcionar. E entón penso que, se o mundo é un gran mecanismo, ten que haber algunha razón para que eu estea nel. E outra para que esteas ti, claro,".

 A INVENCIÓN DE HUGO CABRET - BRIAN SELZNICK
























  O nome verdadeiro
"É un paxaro de verdade. Non sei como é. Xamais o vin. Só o escoitei. O paxaro-que-dá-corda póusase nunha árbore de por aquí e, pouco a pouco, vai dándolle corda ao mundo. Mentres tanto fai ric-ric. Se el non lle dese corda, o mundo non funcionaría. Pero iso ninguén o sabe. Todos, absolutamente todos, cren que é un enorme mecanismo, moito máis impoñente e complexo, o que move o mundo con man férrea. Pero non é así. A verdade é que o paxaro-que-dá-corda vai dun lugar a outro accionando o resorte que fai funcionar o mundo. É un mecanismo tan sinxelo como o dun xoguete de corda. Abonda con facer xirar unha chaveciña. Pero esa chaveciña só a pode ver o paxaro-que-dá-corda." Crónica do paxaro que dá corda ao mundo (Haruki Murakami)

jueves, 16 de enero de 2014

EPITAFIO

Balada Para Mi Muerte by Astor Piazzola on Grooveshark 

Epitafio

Un pájaro vivía en mí.
Una flor viajaba en mi sangre.
Mi corazón era un violín.

Quise o no quise. Pero a veces
me quisieron. También a mí
me alegraban: la primavera,
las manos juntas, lo feliz.

¡Digo que el hombre debe serlo!

Aquí yace un pájaro.
Una flor.
Un violín.

Juan Gelman









Sobre la poesía



Habría un par de cosas que decir/
que nadie la lee mucho/
que esos nadie son pocos/
que todo el mundo está con el asunto de la crisis mundial/y

con el asunto de comer cada día/se trata
de un asunto importante / recuerdo
cuando murió de hambre el tío juan/
decía que ni se acordaba de comer y que no había problema/

pero el problema fue después/
no había plata para el cajón/
y cuando finalmente pasó el camión municipal para llevárselo
el tío juan parecía un pajarito/

los de la municipalidad lo miraron con desprecio o
desdén/murmuraban
que siempre los están molestando/
que ellos eran hombres y enterraban hombres/ y no
pajaritos como el tío juan/ especialmente

porque el tío estuvo cantando pío-pío todo el viaje hasta el
crematorio municipal/
y a ellos les pareció un irrespeto y estaban muy ofendidos/
y cuando le daban un palmetazo para que se callara la boca/
el pío-pío volaba por la cabina del camión y ellos sentía que
les hacía pío-pío en la cabeza/el

tío juan era así/le gustaba cantar/
y no veía por qué la muerte era motivo para no cantar/
entró al horno cantando pío-pío/salieron sus cenizas y piaron
un rato/
y los compañeros municipales se miraron los zapatos grises
de vergüenza/ pero

volviendo a la poesía/
los poetas ahora la pasan bastante mal/
nadie los lee mucho/esos nadie son pocos/
el oficio perdió prestigio/ para un poeta es cada día más difícil

conseguir el amor de una muchacha/
ser candidato a presidente/que algún almacenero le fíe/
que un guerrero haga hazañas para que él las cante/
que un rey le pague cada verso con tres monedas de oro/

y nadie sabe si eso ocurre porque se terminaron las
muchachas/los almaceneros/los guerreros/los reyes/
o simplemente los poetas/
o pasaron las dos cosas y es inútil
romperse la cabeza pensando en la cuestión/

lo lindo es saber que uno puede cantar pío-pío
en las más raras circunstancias/
tío juan después de muerto/yo ahora
para que me quieras/


Juan Gelman



"Es algo verdaderamente admirable, en estos tiempos mezquinos, tiempos de penuria, como los calificaba Hölderlin, preguntándose: ¿para qué poetas? ¿Qué hubiera dicho hoy, en un mundo en el que cada tres segundos y medio un niño menor de cinco años muere de enfermedades curables, de hambre, de pobreza? Me pregunto cuántos habrán fallecido desde que comencé a decir estas palabras. Pero ahí está la poesía: de pie contra la muerte". Fragmento de su discurso para el premio Cervantes 2007.

domingo, 12 de enero de 2014

Plutôt la vie

Assassinat [take 3] L'Assassinat De Carala by Miles Davis on Grooveshark

NUAGES by Django Reinhardt & Stéphane Grappelli on Grooveshark




Perle by Richard Galliano on Grooveshark




Sous le ciel de Paris by Juliette Gréco on Grooveshark

























André Breton
Antes a Vida

 


Antes a vida que istes prismas sen espesura aínda que as cores sexan máis puras

Antes ela que esta hora sempre aneboada que istes terribles vehículos de chamas frías

Que estas pedras podres

Antes iste corazón esta navalla automática

Que iste lagoto de murmurios

E que esta tea branca que canta asemade na terra e no ar

Que esta beizón nupcial que une a miña fronte coa da vaidade total

Antes a vida

Antes a vida coas súas sabas esconxuradoras

Coas súas cicatrices de evasións

Antes a vida antes iste rosetón na miña tumba

A vida da presenza nada máis ca da presenza

Na que unha voz pregunta Estás aí e outra responde Estás aí

Pero ai eu apenas estou aí

E malia que lle fagamos o xogo ó que matamos

Antes a vida

Antes a vida antes a vida Nenez venerable

A fita que parte dun faquir

Semella o ferrollo do mundo

Por máis que o sol non sexa máis ca un refugo

A nada que o corpo da muller se lle asemelle

Pensas ti contemplando cadora a traxectoria

Ou tan só ó pechares os ollos sobre a tormenta adorable que ten por nome a túa mao

Antes a vida

Antes a vida coas súas sás de espera

Cando un sabe que xamais o farán pasar

Antes a vida que ises balnearios

Onde o servizo está composto por colares

Antes a vida desfavorable e longa

Cando os libros volvan cerrarse aquí en andeis menos lenes

E cando alí vaia máis que mellor vaia libre si

Antes a vida

Antes a vida como fondo de desdeño

Desta cabeza abondo fermosa

Como o antídoto desta perfección que ela reclama e teme

A vida o enfeite de Deus

A vida como un pasaporte a estrear

Unha pequena vila tipo Pont-à-Mousson

E como todo esta dito xa

Antes a vida

(Tradución de Xoán Abeleira)

Xalundes
Grupo Surrealista Galego
Xalundes









"-Vos no podrías -Dijo (La Maga)- Vos pensás demasiado antes de hacer nada.
-Parto del principio de que la reflexión debe preceder a la acción, bobalina.
-Partís del principio - Dijo La Maga-. Qué complicado. Vos sos como un testigo, sos el que va al museo y mira los cuadros. Quiero decir que los cuadros están ahí y vos en el museo, cerca y lejos al mismo tiempo. Yo soy un cuadro, Rocamadour es un cuadro. Etienne es un cuadro, esta pieza es un cuadro. Vos crees que estás en esta pieza pero no estás. Vos estás mirando la pieza, no estás en la pieza." Cortázar; Rayuela

martes, 7 de enero de 2014

AIRE DE UNICORNIO O ISLA

"... la felicidad tenía que ser otra cosa, algo quizá más triste que esta paz y este placer, un aire como de unicornio o isla, una caída interminable en la inmovilidad." Cortázar; Rayuela 
















"O Unicornio mirou a Alicia como en sonos e díxolle:
-Fala nena.

Alicia non puido evitar que os seus labios debuxasen un sorriso cando empezou a dicir:

-Sabe que eu tamén sempre crin que os Unicornios eran monstros fabulosos? Nunca vira un vivo!

- Ben, agora que nos vimos un ao outro - dixo o Unicornio -, se vas crer en min, eu crerei en ti. Trato feito? (...)"

Lewis Carroll (Fragmento de "Alicia a través do espello")




..."hay hombres que en algún momento dejan de ser ellos y su circunstancia, hay una hora en que se anhela ser uno mismo y lo inesperado, uno mismo y la puerta que antes y después da al zaguán se entorna lentamente para dejarnos ver el prado donde relincha el unicornio". J. Cortázar

http://lalunaquesemeceternamente.blogspot.com.es/search/label/Fotograf%C3%ADas%20de%20Manuel%20%2Fteatri%C3%B1o%20de%20Monica 

http://lalunaquesemeceternamente.blogspot.com.es/2012/10/ciclopes-e-unicornios.html