"A imaxe é o vehículo da emoción, é a súa enerxía, e con ela facilítase o acceso á consciencia, é dicir, que toda emoción é factible de transformarse nunha imaxe. Toda imaxe conforma un acto creativo e é por iso que o inconsciente fundamenta a creatividade"
C.G.Jung

“Desde el punto de vista espiritual, el viaje no es nunca la mera traslación en el espacio, sino la tensión de búsqueda y de cambio que determina el movimiento y la experiencia que se deriva del mismo”.
“En consecuencia
estudiar, investigar, buscar, vivir intensamente lo nuevo y profundo, son modalidades de viajar o, si se quiere, equivalentes espirituales y simbólicos del viaje”.
J.E. Cirlot

lunes, 24 de febrero de 2014

POÉTICA

Dragón
(acoplado a la trucha
engendra el elefante).
J.A. Valente




Valente " Como se pinta un dragón "

Cómo se pinta un dragón
 
nunca te quieras satisfacer
en lo que entendieres ( ),
si no en lo que no entendieres.

Cántico espiritual. I, 12
Multiplicador de sentidos, el poema es superior a todos sus sentidos posibles. Y aunque todos ellos nos hubieran sido dados, el poema habría de retener aún de su naturaleza lo que en rigor lo constituye, la fascinación del enigma.


La palabra poética ha de ser ante todo percibido no en la mediación del sentido, sino en la inmediatez de su repentina aparición. Poema querría decir así lugar de la fulgurante aparición de la palabra.

La palabra que de ese modo aparece está grávida de significación, contiene el sentido como posibilidad e infinitud, semilla del sentido, al igual que los lagoi spermatikoi, pensados por los estoicos, contienen las semillas —spérmata— del mundo.


Gime el logos por la encarnación. El logos es la antropofilia de lo increado.


Donde la sobriedad te desasiste está el límite de tu inspiración. (Hölderlin, carta de la primera estancia en Homburg, 1798-1800).


No se trata de que la obra sea breve o larga. No importa escribir poco o mucho. Importa tener la gracia o el don de la «abundancia justa», como quiere Lezama Lima en la «Plegaria tomista» de Tratados en la Habana.


En el Tao, la gestación es ya el nacimiento del ser humano. En la tradición china, la edad de un niño se contaba no a partir de su nacimiento, sino de su concepción.

También el poema nace al comenzar una larga gestación previa a lo que cabría llamar la escritura exterior. (Vive con tus poemas antes de escribirlos, dice en su bella lengua Carlos Drumond de Andrade.) En realidad, el poema no se escribe, se alumbra. Por eso suele aparecer como el Vicio Niño, Lao-tseu, que abandonó la matriz de la madre Lí (cuvo nombre teológico es Doncella de jade del Relámpago Oscuro) a los ochenta y un años.


La corrección nunca es corrección de lo esencial. En el proceso de escritura la palabra tanteante se va encontrando o se va engendrando a sí misma. La corrección consiste sólo en reajustes que la palabra esencial impone. El proceso prolongado al que el poema está sujeto para llegar a ser es el proceso sumergido o radicalmente interior de su gestación. El poema gestado es el poema natural. El poema sobrecorregido es un producto artificial, como una gestación fuera del útero.


En la cerámica china, el contorno aísla lo representado (fénix, murciélago, pez, dragón, rama de almendro) reduciéndolo a su soledad esencial. Loto, almendro, figura humana en meditación, sobre lo blanco, sobre el vacío esencial.


Escribir es una aventura totalmente personal. No merece juicio. Ni lo pide. Puede engendrar, engendra a veces en otro una volición, una afección, un adentramiento. Otra aventura personal. Eso es todo.


Sólo se llega a ser escritor cuando se empieza a tener una relación carnal con las palabras.


El canto del pájaro es líquido. También la palabra poética sólo se reconoce en su fluir.


La poesía no sólo no es comunicación; es, antes que nada o mucho antes de que pueda llegar a ser comunicada, incomunicación, cosa para andar en lo oculto, para echar púas de erizo y quedarse en un agujero sin que nadie nos vea, para encontrar un vacío secreto, para adentrarnos en una habitación abandonada cuya puerta se pueda cerrar desde dentro sin que nadie en el exterior sospeche que una puerta se disimula en el muro, v para estarse allí en el claustro materno, seguros y escondidos, sin que nadie aparezca, sin que nadie nos saque a la luz pública, desnudos e indefensos, nos saque y nos suplicie y nos repita la sorda letanía cotidiana, la letanía aciaga de la muerte.


Cuando, en el camino hacia la escritura, percibimos un ritmo, una entonación, una nota, algo que es, sin duda, de naturaleza radicalmente musical, algo que rernite al número y a la armonía, la escritura ha empezado a formarse. Escribir exige, ante todo, del oído una gran acuidad.


El espíritu es la metáfora de la infinitud de la materia.


Se escribe por pasividad, por escucha, por atención extrema de todos los sentidos a lo que las palabras acaso van a decir.


Crear, en suma, lo que es ya ruina, duración, la piedra fracturada; entrar no ya en el hoy, sino directamente en la memoria.


                                                      Ginebra, agosto de 1.992

Cómo se pinta un dragón (Fragmento)

José Ángel VALENTE: Cómo se pinta un dragón (Fragmento)


La poesía no sólo no es comunicación; es, antes que nada o mucho antes de que pueda llegar a ser comunicada, incomunicación, cosa para andar en lo oculto, para echar púas de erizo y quedarse en un agujero sin que nadie nos vea, para encontrar un vacío secreto, para adentrarnos en una habitación abandonada cuya puerta se puede cerrar desde dentro sin que nadie en el exterior sospeche que una puerta se disimula en el muro, y para estarse allí en el claustro materno, seguros y escondidos, sin que nadie aparezca, sin que nadie nos saque a la luz pública, desnudos e indefensos, nos saque y nos suplicie y nos repita la sorda letanía cotidiana, la letanía aciaga de la muerte.

domingo, 23 de febrero de 2014

LÚA- DRAGÓN

Overture 'The Fair Melusina' op. 32 -- Allegro con moto by Mendelssohn on Grooveshark

...OU LÚA DINOSAURIA, QUE TANTO MONTA.








"Eu , Melusina, convertireime nun funesto alento de dragón que soplará entre as ruinas deste castelo ata o fin dos tempos..."



“Très Riches Heures du Duc de Berry” O castelo de Lusignan






jueves, 20 de febrero de 2014

LÚA-AZUL

Ahora no tienes, corazón, el vuelo...

Ahora no tienes, corazón, el vuelo
que te llevaba a las más altas cumbres.

Lates, reptante, entre las hojas secas
del amarillo otoño.

¿Y hasta cuándo en la secreta larva de ti?

¿ Volverás a nacer en la mañana,
a respirar la frialdad del aire
donde hay un pájaro?
                                              ¿Lo oyes?

Canta arriba, en las cimas,
como tú, como entonces.

Tú eres sólo latir cobijado en lo oscuro.

Al pájaro que fuiste dedicas este canto.

                                                                              (El vuelo)

José Angel Valente





LÚA-SUMIDOIRO (versión censurada)



Son consciente de que esta lúa  é un lugar cada vez máis inhóspito para os vistantes .
Un deserto case  siniestro. Con moi pouco que ofrecer aos viaxeiros : nin auga fresca, nin víveres , nin un alma coa que falar.
Sin embargo , para min está sendo un verxel, un espazo ameno , máxico e cheo de sorpresas. Un lugar onde mostrarme  (case)  tal cual son, onde se reflexa, sen maquillaxe, a miña dinosauria interior

Si. Lúa-sumidoiro outra vez.
E Lúa-dragón.
E   Lúa-espello. Porque o que vexo en ti ,  tamén  está en min.


Aviso aos escasos  navegantes  que aínda se achegan por aquí : esta lúa hoxe vai  apestar.
Abrirei a tapa do sumidoiro. O cheiro pode ser insoportable pero entendo que se trata dun proceso natural , novo e necesario.Os detritus non poden atascar a corrente vital. Hai que  remexer e soltar. Coller impulso na terra e,  mesmo nadar na lama,  para poder voar máis alto. Estamos feitos para o azul. Somos paxaros.


Se cadra é que estes días estou rematando a Melusina metamorfoseada en dragón.
A Melusina libre. Fóra da lata, coas ás despregadas e o corpo multicolor cuberto de escamas.
Se cadra é que estou neses días...
Se cadra é que por fin  atopei a miña dinosauria interior: esa que da alaridos. Que non se corta un pelo. Brava, impúdica, malfalada e  iracunda...

Se cadra é que a quen llo teño que dicir non me escoita, NUNCA ME ESCOITOU.






(".....grshjkffffggrrrrrrrr.......gggggggrrrrrrrrrrrrrr.........gggrffffffffffeefffffffffffffgghhhbbbbb GRRRFFSHHHTTHHHY JKKKRTTFFHU    AHHHHHHH JJJHHHHHASSSDDD GHTRSSD FFSSghdfrssssssttrf NBBFGTTDSAQEWES ÑÑLOIK  BFGFDREZXAHHHHHH ALLLLL AHHHHH....

....  (alaridos e berros censurados por respecto ao escasos e delicados visitantes que aínda veñen por aquí)")





Pretendo drenar, limpar pero tamén pechar outra porta máis. Viaxar camiño á indiferenza. Nin frío nin calor. Como cos outros personaxes arcádicos. Creo que vou ben pero aínda queda algo de cariño reconvertido no seu contrario. Emocións lastres que non me deixan despegar.

Polo momento.

Pero xa vexo o azul.








Agradezo de corazón ter vivido nese charco de lama , chamado Arcadia,  e por traerme a onde agora estou.
Agradezo de corazón a esta lúa o  seu gran traballo alquímico  con cronopios emocionais e dinosáuricos coma min.


miércoles, 19 de febrero de 2014

LÚA-MANDORLA


Estás oscura en tu concavidad
y en tu secreta sombra contenida,
inscrita en ti.
Acaricié tu sangre.
Me entraste al fondo de tu noche ebrio
de claridad.


José Ángel Valente (Ourense, 1929 - Ginebra, 2000)

miércoles, 12 de febrero de 2014

DEUSAS



Santa Muller by Guadi Galego & Guillermo Fernandez on Grooveshark


Para estes tempos de fartura conservadora, onde os poderes pretenden ENLATAR de novo ás mulleres nun marco legal regresivo, rancio e patriarcal.



















martes, 11 de febrero de 2014

CADÁVER "DELISIOSO"

Todo es tan importante by Marlango on Grooveshark

« Le cadavre exquis boira  le vin  nouveau »


 Século XX. As vangardas históricas. 4º De Diversificación.


 Súplica dun dos meus alumnos :

- Profe, cando faremos un "cadáver delisioso"?



 VOILÀ!!!!!





Cadáver exquisito realizado polos meus alumnos e "tuneado" por min"





 O que eles non sabían era que entre todos e todas , e sen prentendelo, debuxaron o meu fidelísimo retrato. 
Con pelos e sinais.




*********************************************************************************

TALLERES DE ARTETERAPIA
FUNDACIÓN GRANELL
Impartidos por ALBERTO PENA REY

Ciclo de talleres de arteterapia, unha viaxe ao teu interior a través da experiencia fundamental da creación, confiando no que emerxe de forma espontánea, manipulando materiais, investigando no manexo de técnicas e recursos plásticos, con obras de Arte como inspiración. 
Neste laboratorio experimentarase cos sentidos, coa atención ao corpo, á respiración e ás emocións, con tempos para comentar, quen o desexe, a súa experiencia. Non se requiren coñecementos previos ou habilidades especiais.
Estes talleres están dirixidos a persoas con interese polo autocoñecemento, que queiran entrar en contacto con técnicas e recursos de arteterapia, profesorado ou estudantes de ensinanzas artísticas. O que se pretende é afondar no propio, desenvolver a creatividade, a intuición, expresar a experiencia interior e compartir o proceso con outras persoas.


LUGAR: Fundación Granell, Praza do Toural. Santiago de Compostela
DATAS 2014: 26 febreiro_12 marzo_26 marzo_9 abril_23 abril_7 maio_21 maio_4 xuño_18 xuño_17 setembro_1 outubro_15 outubro_29 outubro_12 novembro_26 novembro_10 decembro.
HORARIOS: mércores de 16:30h a 19:30h.
PREZO: 30 euros por taller. Materiais artísticos incluídos.
MATERIAL: Roupa cómoda e un caderno para escribir o proceso persoal.
INSCRICIÓNS: e-mail: penareyalberto@gmail.com      Teléfono: 605574124 

Máis información no blog

domingo, 9 de febrero de 2014

Roupa tendida

In Your Mind by The Pentangle on Grooveshark






Mis versos no son de amor
al estilo corriente.
Tú tienes que leerme,
no con los ojos
evidentes de tu rostro,
sino con la más honda mirada del corazón.
Léeme ahí así,
como quien decifra en el cielo
la lenta caída de la lluvia aún no llovida.
Léeme
como quien bebe
en unos labios
lo amargo y lo dulce
de una larga historia de amor.
Mira más allá de la evidencia de mi cuerpo.
No estoy en parte alguna:
borrado por el viento,
contémplame en el ondear
de sábanas tendidas al atardecer,
en el reflejo de oscuros charcos,
brillando con las luces del crepúsculo
o en la majestuosa caligrafía de las aves
sobrevolando los febriles tejados de la ciudad.
Oh ,lee,lee
hasta que el águila de tu pecho
nos remonte
hasta la más alta, soñada y feliz constelación:
el cielo desconocido de los amantes.

Perseo











jueves, 6 de febrero de 2014

LÚA-ESPELLO

Chelsea Hotel No 2 [Leonard Cohan Cover] by Lana Del Rey on Grooveshark


"Si. O conto hai moito tempo que rematou , pero cando despertei o meu reflexo  aínda estaba alí."

Obras de Delvaux

Estamos ante unha nova fase da lúa : nin crecente, nin minguante, nin chea, nin nova.

  E a fase lúa/espello.
  Eu e o meu reflexo.
  A lúa e a súa cara oculta.

 Soedade que rima con verdade.

 Tan só ELA I EU. 
 Fronte a fronte..
 ( e algún outro despistado/a que cae por aquí)

Lembro cando esta lúa era nova.  Igual que Narciso chamaba  a Eco, así buscaba eu o meu reflexo nos outros, mendigando migallas de atención aquí ou acolá, co meu,  tan característico,  pudor exhibicionista.

Xa non (ou non tanto, creo ).

Seguen sendo benvidos/as os /as navegantes que chegan a estas costas pero agora non os necesito. A serea xa non canta ou, se o fai, e polo puro pracer de escoitarse a si mesma.
“Nin seducir nin ser seducido”. (ou si?).
Mal que me pese , unha segue sendo un catro e xa se sabe de que pé coxeamos os catro.

A lúa agora ten vida autónoma. Fala na súa propia linguaxe, cunha gramática dos soños que non deixa de sorprenderme. A súa voz ven da cara oculta , o  meu inconsciente, supoño. Un libro aberto cheo de mensaxes alquímicas. As veces son enigmas que tardo días en resolver. Outras son lóstregos que enchen de luz situacións cotiáns.

A lúa foi unha porta aberta cara outras espazos desto que  eu son.
 Xa non hai marcha atrás.
Tras cada porta hai moitas máis esperando ser abertas.


Seguirei alimentando a este animal lunático. O meu dinosaurio verde e escuro.
Da  moito máis do que pide.