"A imaxe é o vehículo da emoción, é a súa enerxía, e con ela facilítase o acceso á consciencia, é dicir, que toda emoción é factible de transformarse nunha imaxe. Toda imaxe conforma un acto creativo e é por iso que o inconsciente fundamenta a creatividade"
C.G.Jung

“Desde el punto de vista espiritual, el viaje no es nunca la mera traslación en el espacio, sino la tensión de búsqueda y de cambio que determina el movimiento y la experiencia que se deriva del mismo”.
“En consecuencia
estudiar, investigar, buscar, vivir intensamente lo nuevo y profundo, son modalidades de viajar o, si se quiere, equivalentes espirituales y simbólicos del viaje”.
J.E. Cirlot

Mostrando entradas con la etiqueta ARTISTAS. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta ARTISTAS. Mostrar todas las entradas

jueves, 4 de febrero de 2016

XOSEFA

Xosefa Tolrà i Abril (Cabrils, 1880 ? 1959) foi unha medium catalá e debuxante autodidacta que executaba as súas obras en estado de transo.
A súa obra sorprendeu a artistas como Joan Brossa, Modest Cuixart ou Antoni Tàpies. O Museo Reina Sofia, o Museo de Arte Contemporaneo de Barcelona, Can Palauet (Mataró) i l'Institut d'Estudis Ilerdencs expuxeron parte da súa obra. No ano 2015 figurou entre os artistas da mostra Do segon orixe. Arts a Catalunya 1950-1977 realizada no Museu Nacional d'Art de Catalunya.

































Josefa Tolrà, una revisión necesaria

David G. Torres
Con Josefa Tolrà pasa como con la mayoría de los descubrimientos. Están ahí, delante de los ojos de muchos, pero sólo unos pocos saben verlos, hasta que alguien los señala con énfasis, entonces es cuando llega algún otro y se los apropia. De momento, Pilar Bonet, comisaria de la esta exposición, en las salas Can Palauet de Mataró, señala con énfasis la existencia de esta extraña, curiosa, peculiar e interesantísima artista de la que por primera vez se muestra una amplia selección de su obra.
Josefa Tolrà nació en 1880 en Cabrils (un pequeño pueblo cerca de Mataró al norte de Barcelona), apenas tuvo acceso a la educación, empezó a trabajar en una fábrica textil muy joven, se casó, tuvo una hija y dos hijos, uno murió antes de la guerra y el otro en ella. Hasta aquí su historia no tiene nada de extraordinario, suma las limitaciones y desgracias que padecieron tantas mujeres de la época. La muerte de su segundo hijo la dejó trastocada: se llena de miedos, no puede dormir, hay voces que la persiguen por casa. Y aquí empieza lo extraordinario. Alguien, porque nunca acudió a un psiquiatra, le recomienda que dibuje y que escriba lo que oye. La Tía Pepeta, que es como se la conoce en Cabrils, con sesenta años, en 1942, empieza a llenar libretas con dibujos fabulosos. Nunca ha viajado, sólo una vez a Badalona para visitar a una médium, y sin embargo pinta escenas que transcurren en el Líbano. No ha tenido acceso a la educación, pero escribe sobre la teoría de los colores y sobre Cristo, Napoleón o el poeta Verdaguer. Sobre este último lo hace en catalán, pero, sobre los otros, en castellano, idioma que a duras penas habla cuando no está en trance, sólo cuando se comunica con lo que denomina los “seres de luz”. En la zona es conocida por sus dibujos y por ser una médium. Y debió de ser así como también llegó a conocerse entre la vanguardia catalana de aquellos años.
Seguramente fue el escultor Moises Villèlia o el dibujante Manuel Cuyàs, que residían en la zona, los que llamaron la atención sobre Josefa Tolrà a otros artistas. En la primera mitad de los años cincuenta, el crítico de arte Alexandre Cirici, el poeta y artista Joan Brossa y el artista Antoni Tàpies empiezan a visitarla. Evidentemente están interesados por todo lo que rodea lo oculto, lo hipnagógico y lo que de alguna manera continúa la línea surreal o lo que Jean Dubuffet llama art brut que tanto interesó a los artistas ligados a Dau al Set. Así que les llama la atención los dibujos esmerados y obsesivos en el trazo de Josefa Tolrà, sus superposiciones entre diferentes formas, la mezcla de narrativas, el relleno obsesivo hasta los márgenes o la escritura que se sobrepone al dibujo, y viceversa. A algunos de ellos, la artista/médium regala algún dibujo, nunca los vende. Y en 1956, Alexandre Cirici organiza su primera exposición en la galería Gaspar de Barcelona. En 1959 la artista muere. No será hasta 1998 cuando en el contexto de una exposición de asociaciones en Mataró, una de ellas, ACM (asociación para la cultura y el arte contemporáneo de Mataró) de la que Pilar Bonet también forma parte, vuelve a mostrar un dibujo de Josefa Tolrà. Entonces también hubo un encuentro extraordinario, una conversación de Joan Brossa sobre la artista.
(…)
Fragmento, ver artículo en El Cultural
http://www.elcultural.es/version_papel/ARTE/34007/Josefa_Tolra_una_revision_necesaria




miércoles, 3 de febrero de 2016

EMMA

 "Os meus debuxos son para o século 21. Converten a composición e a forma en dimensión, ritmo, símbolo e transformación dos números e os principios." E. Kunz


Emma Kunz viviu desde 1892 ata 1963 na parte xermanofalante de Suiza. Foi recoñecida en vida como sanadora. Hoxe en día goza dunha gran reputación internacional polo seu traballo artístico.

Cando tiña 18 anos, empezou a usar as súas habilidades de telepatía, adivinación e como curandeira, e comezou a valerse do seu péndulo.

 Logrou éxito a través cos seus consellos e tratamentos que ela  atribuía á capacidade de utilizar e activar  poderes que se atopan latentes en cada un de nós . Non menos importante foi o seu descubrimento en 1941 do poder curativo da roca de Würenlos que denominou AION A.

A partir de 1938, Emma Kunz creou debuxos a gran escala en papel cuadriculado.

 Como artista visionaria legounos unha fascinante colección de obras de arte que codifican un coñecemento inconmensurable. Os seus debuxos son probablemente a forma máis directa de comprender a personalidade de Emma Kunz.






















lunes, 1 de febrero de 2016

HILMA


 http://cultura.elpais.com/cultura/2013/03/03/actualidad/1362327525_302300.html


Hilma af Klint (26 de outubro de 1862 - 21 de outubro de 1944), artista sueca e pioneira da arte abstracta.

Hilma af Klint naceu en Solna, municipio integrado no área metropolitana de Estocolmo (Suecia). Desde 1882 a 1887 asistiu á Real Academia Sueca das Artes. Uns anos máis tarde, a academia puxo un estudo a Hilma e outros dous compañeiros no barrio artístico e bohemio de Estocolmo, o Kungstraedgaarden, para que desenvolvesen o seu talento. Alí, Klint realizou tanto retratos como paisaxes de estilo naturalista.

A partir de 1896 Hilma af Klint comezou a frecuentar grupos espiritistas e ocultistas. Xunto a outras catro amigas formaron un grupo chamado As Cinco. Klint e as súas amigas pintaban e escribían en estado de transo. En 1906 empezou unha das súas series artística emblemáticas: Os cadros para o templo. En 1908 coñeceu a Rudolf Steiner, membro destacado da Sociedade Teosófica e fundador da Antroposofía.

Hilma af Klint suspendeu o seu traballo para asistir á súa nai dependente, período no cal abandonou o barrio de Kungstraedgaarden. Non retomou o seu labor pictórica cos cadros para o templo ata 1912, traballo que concluíu en 1915. Un ano despois, pintou baixo os lineamientos da geometría abstracta a serie Parsifal e en 1917, a serie Átomo.

En 1920, ano en que morreu a súa nai, viaxou a Suiza, onde se reencontrou con Rudolf Steiner. Alí uniuse á Sociedade Teosófica e estudou os seus textos. No pictórico, realizou unha serie de pinturas sobre as grandes relixións do mundo.

En 1925, abandonou a pintura por completo para dedicarse aos estudos teosóficos. Morreu nun accidente en 1944.

Foi unha innovadora radical dun tipo de arte que daba as costas á realidade visible. Desde 1906 desenvolveu unha linguaxe abstracto. A obra de Hilma af Klint non é unha abstracción real da cor e a forma en si mesmos, senón que trata de modelar o invisible. Isto sucedeu anos antes de que aparecese a obra de Wassily Kandinsky, Piet Mondrian e Kazimir Malevitj, que aínda son tratados como os precursores da arte abstracto a principios do século XX.

Tras abandonar a linguaxe figurativa naturalista, Hilma af Klint parte da base que existe unha dimensión espiritual na existencia e quere facer visible o contexto que existe máis aló do que o ollo pode ver. Do mesmo xeito que outros dos seus contemporáneos, ela está moi influída polas correntes espirituais da época, particularmente o espiritismo, a teosofía e a antroposofía. Ten a conciencia de que cando pinta mantén un nexo de unión cun coñecemento superior que envía unha mensaxe a través dela. A súa pintura explora a existencia húmana en diferentes dimensións.

Hilma af Klint realizou máis de 1000 traballos, entre pinturas e obra en papel. En vida, expuxo a súa obra temprana e figurativa, pero nunca a abstracta. No seu testamento redactou que a súa obra abstracta non se expuxese en público ata vinte anos logo da súa morte, dado que estaba convencida de que ata entón non se podería valorar e comprender a súa obra na súa xusta medida.


"A obsesión por dicir quen veu primeiro, non me parece interesante. Pero que ela pintase así, anos antes que o fixese Kandinsky invalida os estereotipos sobre as mulleres artistas. Dicíase que eran capaces de copiar, pero non de abrir novos camiños. Hilda demostra que é totalmente falso" Iris Müller-Westermann