"A imaxe é o vehículo da emoción, é a súa enerxía, e con ela facilítase o acceso á consciencia, é dicir, que toda emoción é factible de transformarse nunha imaxe. Toda imaxe conforma un acto creativo e é por iso que o inconsciente fundamenta a creatividade"
C.G.Jung

“Desde el punto de vista espiritual, el viaje no es nunca la mera traslación en el espacio, sino la tensión de búsqueda y de cambio que determina el movimiento y la experiencia que se deriva del mismo”.
“En consecuencia
estudiar, investigar, buscar, vivir intensamente lo nuevo y profundo, son modalidades de viajar o, si se quiere, equivalentes espirituales y simbólicos del viaje”.
J.E. Cirlot

viernes, 18 de junio de 2010

Capítulo IV: A VIAXE (1ª parte)





"Cando emprendas a túa viaxe cara a Ítaca

debes rogar que a viaxe sexa longa,

chea de peripecias, chea de experiencias.

Non has temer nin aos lestrigóns nin aos cíclopes,

nin á cólera do airado Poseidón".

Ítaca ; Konstantinos Kavafis (Grecia, 1863 – 1933)


As profesoras compañeiras de viaxe acordan con Malaguzzi, que traballar cos nenos/as deste xeito é unha tarefa con poucas certezas e moitas incertidumes. Trátase de desenvolver a capacidade creativa, deixalos ser eles mesmos, fomentar a súa autonomía.

O importante é a VIAXE, o proceso de realización, a investigación constante dos rapaces /as na búsqueda de solucións creativas. E as mestras, coas súas grandes orellas, escoitando , observando e guiando a estes nenos e nenas ,CAPACES de tomar decisións e de expresarse coas súas CEN LINGUAXES.

Deixando tódolos medos es as inseguridades en terra, ¡aí vamos! ,en busca de cíclopes, gazafellos, lestrigóns, aluxes,sereas, cronopios e minicronopios





8 comentarios:

  1. Mundos coloreados llenos de texturas, deidades barriosesamolímpicas... Buen camino, querida, a ti y a tu heroica tripulación.

    ResponderEliminar
  2. Me encanta tu entusiasmo!
    Un besote

    ResponderEliminar
  3. Mónica,
    que nenos bonitas! Futuros Artistas!
    dá gusto ve-los creando!
    Son a esperanza dun mundo
    moito máis creativa, sen dúbida!
    gran bico,
    li

    ResponderEliminar
  4. Aunque pienso que había que educar es a sus padres...o mejor, deseducarlos..:)

    ResponderEliminar
  5. Hola Amelis:¡deidades barriosésamolímpicas! ummmmm también me gusta.
    Bicos

    ResponderEliminar
  6. Hola Li: benvida outra vez por aquí.
    Bicos

    ResponderEliminar
  7. Qué tal Vicky?

    Yo creo que los padres lo dan todo: LES DAN SU AMOR.

    Biquiños

    ResponderEliminar
  8. Qué bello es tu trabajo, Mónica. Eres una bendición en el mundo de esos locos bajitos.
    Vengo del post anterior, voy al siguiente. Más bicolinos.

    ResponderEliminar

Moitas grazas.