"A imaxe é o vehículo da emoción, é a súa enerxía, e con ela facilítase o acceso á consciencia, é dicir, que toda emoción é factible de transformarse nunha imaxe. Toda imaxe conforma un acto creativo e é por iso que o inconsciente fundamenta a creatividade"
C.G.Jung

“Desde el punto de vista espiritual, el viaje no es nunca la mera traslación en el espacio, sino la tensión de búsqueda y de cambio que determina el movimiento y la experiencia que se deriva del mismo”.
“En consecuencia
estudiar, investigar, buscar, vivir intensamente lo nuevo y profundo, son modalidades de viajar o, si se quiere, equivalentes espirituales y simbólicos del viaje”.
J.E. Cirlot

miércoles, 7 de marzo de 2012

A LENDA DOS MARIÑO

Para Ana

«O primeiro foi iu cavaleiro boo que houve nome dom Froiam, e era caçador e monteiro. E andando iu dia em seu cavalo per riba do mar, a sue monte, achou ia molher marinha jazer dormindo na ribeira. E iam com ele tres escudeiros seus, e ela, quando os sentio, quise-se acolher ao mar. E depois que a filhou aaqueles que a tomaron fe-a poer em ia besta, e levoua pera sa casa. E ela era mui fermosa, e el fe-a bautizar, que lhe non caía tanto nome nem iu como Marinha, porque saira do mar; e assi lhe pôs nome, e chamaromlhe dona Marinha. E houve dela seus filhos, dos quaes houve iu que houve nome Johan Froiaz Marinho. E esta dona Marinha nom falava nemigalha. Dom Froiam amavaa muito e nunca lhe tantas cousas pode fazer que a podesse fazer fara. E iu dia mandou fazer mui gram fugeira em seu paaço, e ela viinha de fora, e trazia aquel seu filho consigo, que amava tanto como seu coraçom. E dom Froia foi filhar aquele filho seu e dela, e fez que o queria enviar ao fogo. E ela, com raiva do filho, esforçou de braadar, e com o braado deitou pela boca ia peça de carne, e dali adiante falou. E dom Froia recebeo-a por molher e casou com ela»

Conde de Barcelos, Livro de Linhagens , seculo XIV








Torrente Ballester ; El cuento de la sirena, Ilustracións de Miguelanxo Prado, Ézaro Edicións



"E esta historia, amigo meu, é nada menos que a seguinte , que a crea vostede ou non a crea: ó redor do ano mil, segundo a tradición ou certos cálculos, un cabaleiro dese nome de Mariño camiñaba a carón do mar, cando un inesperado esvarón ou outra causa calquera o precipitou nas alborotadas ondas, das que non se podería librar, armado como ía e torpe na natación (non na lide, por suposto), de non estar casualmente ao axexo por aqueles lugares a Serea de Fisterra, a tan sinestramente reputada, que acudiu lixeira ó socorro e que, ó ver de cerca a fermosa cara e o ben traballado corpo do desmaiado náufrago, concebiu por el uns amores tan súpetos, que o levou a sua espenuca e quedouse con el como amante durante bastantes anos e ali morrería o cabaleiro de puro vello, a non ser porque os fillos habidos do xuntoiro, que eran catro, ainda que excelentes en artes natatorias e piscatorias, ignorábano todo da cabalería e da espada, polo que seu pai pediu a serea que o deixase volver a terra e levalos consigo para darlles cumprida educacion, ó que ela lle respondeu que ben, que si , que os levase e os fixese cabaleiros, mais co anuncio e compromiso de que, cada xeración, ela habia levar un descendente para as suas necesidades particulares e este destino singular seria recoñecido na cor azul dos ollos ou nas escamas de peixe que o destinado habia ter nas coxas. E sucedeu desde aquela que tódolos Mariño da costa, azuis de ollos ou escamados, despareceron no mar."


Torrente Ballester; O conto da serea ; Traducción de Valentín Arias, Edit. Juventud



Kroke - Lullaby for kamila






3 comentarios:

  1. Este blog es como un cofre que rebosa perlas, nácar, corales y caracolas. Qué maravilla de regalo! Preciosa la combinación de tu dulce lengua hablando de sirenas y las ilustraciones, pero cuando he escuchado la música... ¿Dónde encuentras estos tesoros? Tú realmente buceas a diario todos los océanos para extraerles sus maravillas. Y luego te haces pasar por profe y madre, y otras cosas más normales...
    Moitas grazas, amiga serea. Cómo me gustaría entender cada palabra y cada matiz de estos textos (aunque, por otro lado, leídos en gallego, adquieren una poesía y un misterio que de otra forma no tendrían.)
    Un abrazo bien apretado, marino y salado...

    ResponderEliminar
  2. Me hago pasar, dices bien, porque ser, de verdad , aún no sé lo que soy y hago pocas cosas bien.

    Este cuento de Torrente Ballester está editado en castellano e ilustrado por mi adorado Miguelanxo Prado (autor también de De profundis).Lo que aquí presento es una traducción porque Torrente lo escribió originalmente en castellano.

    Te lo recomiendo , porque como dice el propio Torrente en el prólogo, es una historia hermosa y bien contada en donde se funden maravillosamente la ficción y la realidad. Es un cuento breve pero el libro ilustrado es una joyita. Sé que a ti te encantará, por eso te dedico este post.

    Las ilustraciones me parecen una belleza, como todo lo que hace este artista gallego.

    Otro abrazo, querida.

    ResponderEliminar
  3. Lo buscaré. Me lo regalaré la próxima vez que me quiera dar un premio. Gracias.

    ResponderEliminar

Moitas grazas.