"A imaxe é o vehículo da emoción, é a súa enerxía, e con ela facilítase o acceso á consciencia, é dicir, que toda emoción é factible de transformarse nunha imaxe. Toda imaxe conforma un acto creativo e é por iso que o inconsciente fundamenta a creatividade"
C.G.Jung

“Desde el punto de vista espiritual, el viaje no es nunca la mera traslación en el espacio, sino la tensión de búsqueda y de cambio que determina el movimiento y la experiencia que se deriva del mismo”.
“En consecuencia
estudiar, investigar, buscar, vivir intensamente lo nuevo y profundo, son modalidades de viajar o, si se quiere, equivalentes espirituales y simbólicos del viaje”.
J.E. Cirlot

miércoles, 10 de noviembre de 2010

SAÍNDO DO "REMUIÑO DE CARIBDIS DA MIÑA BARRIGA DE SEREA", AÍNDA QUE SEXA POR UN MOMENTO.











Janis Joplin - Down On Me











Janis Joplin - Piece of Heart







13 comentarios:

  1. Querida amiga: tú has dejado por hoy tus sirenas y tus ofelias y yo he dejado mis cajas de recuerdos, para recordar una vez más a esta mujer.
    La movilización mundial ayudó a detener la sentencia que la condenaba a ser lapidada el pasado Julio. Ahora su vida corre peligro y bien vale la pena recordar esta injusticia.
    Muchas Gracias, por ella y todas las que ella representa.

    ResponderEliminar
  2. El ombligo tiene un poder hipnótico del que hay que liberarse de cuando en vez, levantar la cabeza y mirar a nuestro alrededor.
    Pero bueno, son momentos, y somos lo que somos, una suma de momentos.
    No se puede barrer debajo de la alfombra lo que uno es en cada instante.Sólo por eso ya tienen sentido los blogs, como pozos negros del alma que se vacían para volver a llenarse.

    Pero hoy me he dado cuenta de que hay que tener cuidado con las palabras. Aquí no hay gestos, no hay miradas, no hay caricias, sólo palabras y entre una y otra ,abismos, espacios vacíos que pueden generar ambigüedades, malentendidos , incomunicación. Las intenciones se perciben en el calor de la mirada y aquí nadie ve a nadie. Aquí construímos un "dúctil territorio de los sueños, donde todos los modos de ternura
    que puedas inventar son permitidos, toda tempestad música" (A. Rosseti). Aquí nada es real.

    Y a veces las palabras se convierten en puñales que se clavan sin querer.
    Dicho lo dicho, nada ni nadie podrá taparme la boca, para gritar o silenciar lo de dentro o lo de fuera, o lo que me apetezca en cada instante. Siempre queda la opción de no leerme. No es obligatorio.

    En este caso quiero gritar contigo, Graciela, por esta mujer condenada a muerte. Aunque soy consciente de que esto sólo es un grano de arroz para hacer una paella.

    Gracias a ti amiga, por venir y comentar. Tus palabras siempre son bienvenidas.

    Y vayan mis disculpas por adelantado, si en algún momento ofendo a alguien. No es esa mi intención.

    ResponderEliminar
  3. Contribuyo como otra pequeña gota de agua en este océano...

    ResponderEliminar
  4. Un beso enorme para todas, incluída ella... tan poco besada...

    ResponderEliminar
  5. Pues eso, que ahí estamos.
    Otro beso a todas.

    ResponderEliminar
  6. Ahí estamos.
    Un abrazo. A todas las mujeres delmundo.

    ResponderEliminar
  7. Claro. A todas.
    Uno especial de mí para ti.

    ResponderEliminar
  8. Pues estupendo, ya somos un puñao, Inma.

    Casi que podemos hacer la paella entre todas e invitar a esta mujer a charlar, gozar y compartir "lo femenino" que vaya usted a saber qué demonios es eso... A lo mejor entre todas llegamos a averiguarlo.
    Lo que sí es seguro es que las risas y las confidencias nos harán pasar un rato memorable, en total libertad y en nuestra auténtica y verdadera "mismidad".

    ResponderEliminar
  9. Querida Raquel: despois do encontro de hoxe e das nosas nutritivas conversas , está claro que ti non podes faltar neste banquete onde "o noso verdadeiro rostro poderá ser calquera máscara".
    Falaremos do de dentro e do de fóra.

    Agora toca mirar para fóra e
    facendo miñas as túas palabras:

    " às vezes esquecemos de que lado do mundo estamos..."


    http://www.youtube.com/invisiblesfilms

    ResponderEliminar
  10. Yo no tengo inconveniente en cocinarla (la paella), de hecho, si me pillas inspirada, se me da bastante bien.
    Cómo soy un poco despistada, no se muy bien cuál era el motivo de tú primer comentario, si es que lo hay, no obstante me parecen muy razonables tus palabras. Los seres humanos somos especialistas en el malentendido, en la ambiguedad y en dejarnos llevar por nuestras impresiones, cargando contra el primero que se pone por delante, con razón o sin ella. He atropellado en alguna ocasión y he sido también víctima de atropellos, algunos bastante recientes. Creo que sólo un sincero ejercico de introspección puede llevarnos a comprender nuestras acciones/palabras y a intentar paliarlas.

    ResponderEliminar
  11. Yo también he sido sujeto paciente en alguna ocasión de equívocos y malentendidos varios. Lo virtual, es lo que tiene:nuestro interlocutor no está aunque parezca estar y no hay manera de desenredar la madeja cuando ésta se lía.
    Estoy escribiendo una nueva entrada sobre esto, a partir de una lectura que estoy haciendo estos días .
    Me gustaría saber cuál es vuestra opinión sobre lo que dice el autor.
    Si puedo, la cuelgo hoy.
    Un abrazo (de los de verdad)

    ResponderEliminar

Moitas grazas.