"A imaxe é o vehículo da emoción, é a súa enerxía, e con ela facilítase o acceso á consciencia, é dicir, que toda emoción é factible de transformarse nunha imaxe. Toda imaxe conforma un acto creativo e é por iso que o inconsciente fundamenta a creatividade"
C.G.Jung

“Desde el punto de vista espiritual, el viaje no es nunca la mera traslación en el espacio, sino la tensión de búsqueda y de cambio que determina el movimiento y la experiencia que se deriva del mismo”.
“En consecuencia
estudiar, investigar, buscar, vivir intensamente lo nuevo y profundo, son modalidades de viajar o, si se quiere, equivalentes espirituales y simbólicos del viaje”.
J.E. Cirlot

martes, 9 de noviembre de 2010

ECOS SILENCIADOS



Metamorfose , sereas da Cronopia , doutro tempo e doutras circunstancias.




A vida, ás veces, perxudica seriamente a saúde.
Menos mal que a poesía cura. O seu poder terapéutico é unha verdade incuestionable.
Un bo poema ten que rascar e queimar por dentro ,como un bo licor, chegar ata a raíz do noso ser máis profundo e quentarnos e aloumiñarnos. Só así poderá curar a nosa alma. Poesía, virtude e viño. Viño espiritual, claro está, que o outro destroza o figado.

Así que , como dicía o poeta, embriaguémonos. Con viño, poesía ou virtude.

Para curar, para medrar, para voar...



Notas para un blues

Do
lor por estar contigo en cada cosa. Por no dejar de estar contigo en cada cosa.
Por estar irremediablemente contigo en mí.

Re
cordar que mis monedas no me permiten adquirir. Que
mi deseo no es tan poderoso como para taladrar blindajes,
ni mi atrevimiento tan hábil como para no hacer saltar la
alarma. Recordar que sólo debe mirar los escaparates.

Mi
edo por no llegar a ser, por ni siquiera conseguir estar.

Fa
cilmente lo hacen: clavan sus espinas invisibles, abren la
puerta del temor, hacen que renieguen de mí misma cuando
menos se espera. Y ni siquiera saber cuántos han sacado copia
de mis llaves.

Sol
o he logrado el punzón de la pica, la lágrima del diamante
o los caprichos del trébol. Quizá no existan los corazones.
Quizá es que sea imposible elegir.

La
bios sellados, custodios del mejor guardado secreto, del recinto en donde las palabras reanudan
sus batallas silenciosas, sus pacientes y refinados ejercicios de rencor.

Si
crees que es paciencia, resignación, inmunidad o anestesia te
equivocas. Es que he procurado cortar todas las margaritas
para no tener que interrogarlas.

ANA ROSSETI (OUTRA VEZ)
E máis silencio.
Shhhhhh

"labios sellados, custodios de batallas silenciosas..."


Janis Joplin - Janis Joplin - Kozmic Blues






4 comentarios:

  1. sempre gostei de Ana Rosseti e a sua poesia-verdade, este nom o conhecia, mas encantou-me,
    também sempre gostei de Janis Joplin,
    grande voz-poema-vinho rasgada, também muita verdade,
    duas mulheres que podem ser molde (que nom modelo) de muitas cousas, sobretudo da imperfeiçom, a grande verdade da vida.
    bjs mónica
    P.S.: já che digem que estava demasiado existencialista e nom me aturo a mim mesma :-D

    ResponderEliminar
  2. Quérote, Raquel, taaanto...

    Ti xa o sabes.

    Encantoume o teu conto mariño. É

    redondo e moi profundo (como o mar,

    como a morte)

    Temos moito que falar....

    Eu tamén estou un pouco rariña , e

    sobre todo bastante imperfecta (como é habitual en min), por iso tamén me identifico con estas mulleres.

    Acabo de contestar ao teu correo.

    Vémonos.

    Temos moitas conversas que pasear.

    ResponderEliminar
  3. Me ha encantado la metamorfosis de la sirena...y esa mirada que has vuelto a mostrar, es inolvidable.
    Además, con un blues de fondo, todo es melancólicamente bello...
    Pero cuidado...que Doña Melancolía me atrapó durante un largo tiempo y mucho me costó evadirme de su encanto...

    ResponderEliminar
  4. Don´t worry, Graciela.
    Todo es literatura .

    ResponderEliminar

Moitas grazas.