ÉRASE UNHA VEZ ( revisado , porque nada aguantano paso do tempo. Nin sequera os contos )

Couperin - Solo de arpa





Hai moitos anos, antes de que o tempo fora tempo e cando as cousas  podían ser ou non ser, a meiga  Cronopiana , vivía , casi feliz, nunha antiga e fermosa árbore. 



Foi herdanza dos seus antepasados e  Cronopiana coidaba a súa casa con  amor e gozaba e agradecía todo o que a árbore lle ofrecía. 

Desde nena tiña unha  inquedanza: gardaba nunha caixiña un anaco de mapa que a súa nai lle entregara antes de morrer e tódolos días lembraba con emoción as súas últimas palabras: 

“Querida filla, marcho que teño que marchar. Só quero que sempre conserves esta caixiña. A árbore na que ti agora vives, oculta un tesouro. Deberás atopar os outros anacos dispersos polo mundo e unha vez que os xuntes poderás conseguir o tesouro e vivirás feliz para sempre”.



 Cronopiana pediu axuda aos paxaros que voaron por todo o mundo espallando a mensaxe. 



Un día , cando a meiga varría as follas secas, chegaron pola porta unha morea de  personaxes extravagantes . Traían unha caixiña de nácar, similar á que ela posuía.
 Decidiron celebrar aquel encontro cunha gran festa baixo a árbore.
 De súpeto , todos e todas sentiron nos seus corazóns unha profunda ALEGRÍA. 

Non foi necesario abrir as caixiñas e compoñer o plano.
Alí estaba o tesouro.



Cando despertaron , o tesouro seguía alí.

 Cronopiana seducindo ao príncipe de Bichimelandia.

A meiga  Cronopiana despois do bico desenfeitizante que a converte en fada

A duquesa de "Míramenonmetoques" charlando amistosamente co mago de Xerusalén. No espello, as fadas Coralia e Maruxa , unidas polo reflexo, observan a escena.

O cabaleiro "Ferdinand Corazón de León" acariciando ¿amorosamente? ao
 meigo de Xerusalen. Desde o espello, unha mirada baixo un sombreiro
observa todo.

.

As fadas Maruxa e Coralia a piques de saír voando entre libélulas e volvoretas . En direccións opostas pero cara a un único destino: ELAS mesmas.

O mago de Xerusalén namorando á nínfula dos bosques.

A nínfula dos bosques,  despois de aceptar as proposicións deshonestas do meigo de Xerusalén.

"As rexoubonas" seguen observando desde o outro lado do espello.

A autora espiritual deste relato en pleno proceso creativo.

Cando despertaron, o tesouro aínda estaba alí.

LEDA RAFANELLI

ALIS UBBO: Prazeres 28

Poema Lisboa de Fernando Pessoa

Lisboa com suas casas
De várias cores,
Lisboa com suas casas
De várias cores,
Lisboa com suas casas
De várias cores...
À força de diferente, isto é monótono.
Como à força de sentir, fico só a pensar.

Se, de noite, deitado mas desperto,
Na lucidez inútil de não poder dormir,
Quero imaginar qualquer coisa
E surge sempre outra (porque há sono,
E, porque há sono, um bocado de sonho),
Quero alongar a vista com que imagino
Por grandes palmares fantásticos,
Mas não vejo mais,
Contra uma espécie de lado de dentro de pálpebras,
Que Lisboa com suas casas
De várias cores.

Sorrio, porque, aqui, deitado, é outra coisa.
A força de monótono, é diferente.
E, à força de ser eu, durmo e esqueço que existo.

Fica só, sem mim, que esqueci porque durmo,
Lisboa com suas casas
De várias cores.


Madredeus - Adoro Lisboa

CONTOS DE NY : V

NUEVA YORK,
mujer, estatua de mujer
que alza en una mano un harapo llamado libertad,
una hoja de papel que llamamos historia,
mientras, con la otra estrangula a una niña
cuyo nombre es Tierra.

Adonis: Epitafio por NY

CONTOS DE NY: IV

                                                         Francisco Fernández Naval , NY, Ceo e mazá

CONTOS DE NY : III (Work in progress)