"A imaxe é o vehículo da emoción, é a súa enerxía, e con ela facilítase o acceso á consciencia, é dicir, que toda emoción é factible de transformarse nunha imaxe. Toda imaxe conforma un acto creativo e é por iso que o inconsciente fundamenta a creatividade"
C.G.Jung

“Desde el punto de vista espiritual, el viaje no es nunca la mera traslación en el espacio, sino la tensión de búsqueda y de cambio que determina el movimiento y la experiencia que se deriva del mismo”.
“En consecuencia
estudiar, investigar, buscar, vivir intensamente lo nuevo y profundo, son modalidades de viajar o, si se quiere, equivalentes espirituales y simbólicos del viaje”.
J.E. Cirlot

martes, 29 de enero de 2013

AS MARÍAS COAS MAREAS




Hay locuras by Silvio Rodríguez on Grooveshark



 
Hay locuras para la esperanza
hay locuras también del dolor
y hay locuras de allá
donde el cuerdo no alcanza
locuras de otro color

hay locuras que son poesias
hay locuras de un raro lugar
hay locuras sin nombre
sin fecha , sin cura
que no vale la pena curar
hay locuras que son como brazos de mar
te sorprenden y te arrastran
te pierden y ya
hay locuras de ley
pero no de buscar
hay locuras que son la locura
personales locuras de dos
hay locuras que imprimen dulces quemaduras
locuras de diosa y de dios
hay locuras que hicieron el día
hay locuras que estan por venir
hay locuras tan vivas
tan sanas , tan puras
que una de ellas sera mi morir

Silvio Rodríguez




Ese sol xigante simboliza a Luz da Razón que , máis pronto que tarde, acabará impoñéndose. Tamén a forza, a poesía e a esperanza. Sairemos do túnel. Pura xustiza poética. Xa se encargan eles de cavar a súa propia tumba. Sobre a sobre, euro a euro. E nós, golpe a golpe, e verso a verso, recuperaremos o que é noso. 


"As dúas en punto paran os reloxos mais, despois dun silencio estremecido, o tempo volve correr. Maruxa e Coralia pasean do brazo. Cada día percorren as rúas de pedra apenas por faceren algo e non estar quietas porque elas viven unha vida prestada e sen futuro, sen proxectos, sen ilusións. Con roupas regaladas, e de mil cores, con esas maquillaxes atoladas de estrelas de cine, Coralia e Maruxa soben e baixan as rúas a procuraren un home. Cando o atopan, bérranlle piropos atrevidos, obscenidades, e máis unha vez teñen que escoitar −"Cala, trosma!", "Cala, puta!"− mais elas escachan a rir nunha gargallada salvaxe. Rin dos pantalóns cinxidos e dos peites, rin da inseguranza e do medo dos fillos de fascistas. Compostela, a vila recatada da catedral, segue a ser esa cidade tan provinciana como antes, quizais máis. E a xente escandalízase de que dúas vellas ousen pensar en corpos garridos. Son as dúas en punto. Cando os reloxos pararon, Coralia e Maruxa aprenderon o que saben todos os derrotados: que unha vez que che quitan a dignidade, xa nada máis poden facerche. Por iso, as dúas en punto é a hora da rebeldía. Son as dúas en punto. " 
 Teresa Moure







14 comentarios:

  1. Ola.
    Sen ánimo X desanimar e con todo o carinho. Non comparto o texto que está entre os debuxos. Miro ó meu rredor e nada me fai sentir que iso que preconizas vai acontecer. Sairemos polo túnel do AVE dirección Europa, vía Madrid, a servir, trabalhar, rosmar e voltar pra morrer na terra que nos viu nacer. Péchase o ciclo e volta a empezar. Somos filhos, netos, bisnetos de emigrantes e a realidade mudou pra que todo sega igual.
    Este ano cúmprese o 50 cabodano do asasinato de Julián Grimau. Un dos que estaba naquel conselho de ministros asasino, M. Fraga Iribarne, morreu na cama hai un ano, coma o seu amado dictador, que pra máis escarnio e mofa a democracia e ó pobo, disfruta in memorian dunha fundación que recibe cartos públicos. Estamos na segunda restauración borbónica e este goberno de cachorr@s franquistas, adoradores do becerro de ouro e membros obedientes da sub-secta OPPus Católica teñen intención de acabar con todo e máis. Ánimos, bicos e Forzas. JU

    ResponderEliminar
  2. Co mesmo cariño: négome a vivir na escuridade e na desesperanza. Non quero acostumarme ao túnel e deixar de buscar a saída. A miña loita particular é esa. E a de moita xente. Xa sei: vivo nos mundos de Yupi, ensoñando futuros perfectos. Cada un é como é. Déixame seguir vivindo en Disne- ISLANDIA.
    + Bicos, +ánimos e + forza.

    ResponderEliminar
  3. E digo máis : "hay locuras para la esperanza, hay locuras que son poesía, hay locuras de un raro lugar, hay locuras sin nombre, sin fecha, sin cura que no vale la pena curar. Hay locuras que están por venir..." Son as dúas en punto. É a hora da rebeldía.

    ResponderEliminar
  4. Non agardaba menos de voçé. É o que nos queda, debemos seguir e non consentir máis abusos.
    A estafa leva séculos aldraxando ós máis pobres do planeta en diferentes franxas horarias e latitudes. Os cartos non durmen e a esperanza de que se faga xustiza, é unha locura.
    Estamos no mesmo barco, pero, non pensamos igual. Ciao. JU

    ResponderEliminar
  5. " O teu estado de ánimo é o teu destino" Herodoto

    E o de todos/as.

    Saúdos e moito ánimo.

    ResponderEliminar
  6. O estado de ánimo pode ser moi variable e depende de moitos factores difíciles de controlar ou programar, en canto ó destino..., a derradeira estación, sempre é a morte, polo camiño imos facendo paradas, encontros, ego-stop, descubrimentos, loucuras, trabalhos, arte, monumentos, ruido, cocidos, deberes, etccccccc..... Pra chegar finalmente ó SILENCIO e a PAZ.
    Namasté. JU

    ResponderEliminar
  7. Ítaca "me la refanfinfla". A viaxe é o que mola. Non deixa unha de aprender e descubrir.

    O estado de ánimo hai que traballalo. Non se pode ir derrotado ao encontro de cíclopes e monstruos varios :


    "Nunca tales monstros acharás na túa ruta se o teu pensamento é elevado,se unha exquisita emoción penetra na túa alma e no teu corpo.

    Os lestrigones e os cíclopes
    e o feroz Poseidón non poderán atoparche
    se ti non os levas xa dentro, na túa alma,
    se a túa alma non os conxura diante túa."


    Xa sei, non estás dacordo.

    NAMÁS TE quería decir esto.

    ResponderEliminar
  8. Procuro non facer caso ós cantos de serea, nen amarrarme ao mastro do meu ego pra seguir adiante, e respeto totalmente os teus plantexamentos e actitudes.
    Según Santiago Sierra, "O trabalho é a ditadura", na súa última performance así o denuncia (leer Babelia do sábado pasado) ademais, xa me chega con improvisar cada día e tratar de buscar a forma da posibilidade ou a posibilidade da forma, elixo, elaboro e trato de que a miña pegada no planeta sexa mínima. Encamado, é o ideal, ou non. Quén sabe?

    Ando a ler un cómic sobre a vida de Nelson Mandela, xa o admiraba e este sentimento medra en cada páxina que vou lendo. As loitas contra os de arriba serán eternas, entre nós innecesarias, compre ser humildes e estar fortes.
    Recentes estudios, teorizan sobre que o Neanderthal tiña unha maior capacidade craneal ca nosa e que foron desprazados polo Sapiens ata a súa desaparición.
    Moitas incognitas nun mondo dificcile. Salutti. JUlises.

    ResponderEliminar
  9. Os nosos plantexamentos non están tan lonxe como parece: humildade e fortaleza. Si. E máis intelixencia, tamén. Sobre o que comentas lín días pasados unha noticia curiosa :




    George Church, de la Universidad de Harvard y considerado uno de los «padres» de la biología sintética ha puesto de nuevo sobre el tapete la espinosa cuestión de la conveniencia (o no) de volver a traer al mundo al hombre de Neandertal, la «otra» especie humana que desapareció hace 30.000 años, poco después de la llegada de Homo sapiens (nosotros) al continente europeo. Church afirma que en su laboratorio ya dispone de la tecnología necesaria para hacerlo y que, para dar a luz al primer bebé neandertal, será necesaria una mujer «extremadamente valiente».

    En una extensa entrevista con el diario alemán Spiegel, Church no solo considera técnicamente posible resucitar a los neandertales, sino que aboga por clonar un buen número de ellos, de forma que les sea facil adquirir una auténtica conciencia de grupo. «Es posible -razona el científico- que puedan incluso llegar a crear una nueva cultura neoneandertal y convertirse en una fuerza política». En su nuevo libro «Regénesis: Cómo la biología sintética reinventará la naturaleza y a nosotros mismos», Church juega con la idea de una «segunda creación» del ser humano, una que, a diferencia de la primera, será protagonizada por el propio hombre.

    Durante la entrevista, Church, de 58 años, considera probable que el primer bebé neandertal nazca dentro de poco tiempo, en todo caso en el transcurso de su propia vida. «Eso -asegura- depende de un montón de cosas, pero creo que sí». Por un lado, la tecnología que permite leer y escribir ADN es ahora «cerca de un millón de veces más rápida que hace apenas siete u ocho años». Por otro, también la clonación de mamíferos empieza a ser una realidad y «si podemos clonar cualquier clase de mamífero, es muy probable que también podamos clonar un ser humano. ¿Por qué no deberíamos ser capaces de hacerlo?».

    Para Church, una de las ventajas de clonar neandertales es que éstos, seguramente «tendrían una forma de pensar diferente a la nuestra», algo que sería positivo para el futuro de nuestra propia especie. «Sabemos que tenían una capacidad craneal superior a la nuestra -dice Church- y es concebible que su forma de pensar nos resultara beneficiosa».

    Para evitar que se sientan diferentes al resto de los humanos, Church aboga por crear no solo uno, sino todo un grupo de neandertales, «lo que les conferiría un sentimiento de identidad. Ellos podrían incluso crear una nueva cultura neoneandertal y convertirse en una fuerza política».

    ResponderEliminar
  10. En fin, que "hay locuras que están por venir".

    Aí van unhas cantas incógnitas :

    Ter unha capacidade craneal superior ¿puntúa a secas?.

    Os sapiens psicópatas son moi intelixentes.
    Estamos rodeados deles e así nos vai.
    ¿cómo serían os neandertales psicópatas?
    Esa nova forza politíca ¿será de esquerdas ou de dereitas?

    Voulle dicir A mister Igrexa que se está quietiño. Que xa temos dabondo co que temos.

    ResponderEliminar
  11. Sí, esa era a noticia que me deixou un remorso inquedante.
    Por suposto que estamos máis de acordo que menos.
    Hai que platicar do humano e do diviño, di vinho...tinto, por favor.
    Bicos. JU

    ResponderEliminar
  12. ...e de poesía impura , e de virtude corrupta.., e tal e tal.

    Arreghlar o mundo, en definitiva.


    ResponderEliminar
  13. Xa sabes que o MUNDO non ten arreghlo, pero, os mundos seguen orbitando en frecuencias e latexos difíciles de controlar, polo que tentaremos na medida do imposible, vibrar nas frecuencias que nos fagan o máis felices e sapiens posibles.

    Pedro JUta

    ResponderEliminar
  14. Aí, aí.
    Son as dúas en punto, á hora da rebeldía que rima con alegría.

    Antoñita la fantástica.

    ResponderEliminar

Moitas grazas.