"A imaxe é o vehículo da emoción, é a súa enerxía, e con ela facilítase o acceso á consciencia, é dicir, que toda emoción é factible de transformarse nunha imaxe. Toda imaxe conforma un acto creativo e é por iso que o inconsciente fundamenta a creatividade"
C.G.Jung

“Desde el punto de vista espiritual, el viaje no es nunca la mera traslación en el espacio, sino la tensión de búsqueda y de cambio que determina el movimiento y la experiencia que se deriva del mismo”.
“En consecuencia
estudiar, investigar, buscar, vivir intensamente lo nuevo y profundo, son modalidades de viajar o, si se quiere, equivalentes espirituales y simbólicos del viaje”.
J.E. Cirlot

viernes, 9 de abril de 2010

A HISTORIA XAMAIS CONTADA DE MAN DE CAMELLE.












Vouvos contar unha historia triste.
É tamén unha historia de amores imposibles .Como fondo, unha paisaxe mariña que cheira a sal.Océanos de espuma,areas douradas,gaivotas, restos de naufraxios,espiñas de baleas, peixes, augamares e sereas.
As historias de amor entre Casiopeos e Sereas veñen de moi atrás.Case que desde que o mundo é mundo.Non é algo novo. Hai unha atracción moi forte entre a realidade somerxida e a sideral.

Eu son Mariña, a serea de Sálvora.Coñezo ben a historia.Maruxaina era a miña amiga e vivín aqueles amores moi de cerca.
Todo comeza hai moito tempo, alá polos anos 60. Foi aquí, nesta esquina atlántica, no país de Gallaecia, concretamente nun lugar chamado Camelle.


Fotografías de Manuel L.

15 comentarios:

  1. Tenes razón! todas juntas con el mar!! que conexión!!
    buenísimas las fotos!

    Te paso otro blog que estoy armando a ver que te parece... www.boquitasblancas.blogspot.com

    Besos!!
    mavi

    ResponderEliminar
  2. Ay... las historias tristes de amores imposibles... qué encanto que tienen, y más cuando se remontan a la magia ancestral... de tanto tiempo atrás...

    Seríamos Sirenas en otra vida... o Casiopeos...!

    Qué emoción!...

    No tardes en tirarle de la lengua a Camelle, que no lo explique todo!

    Felicitaciones a Manuel y al Atlántico... Qué hermosura!

    (Conocí Galicia en una brevedad de 5 días, y me pareció preciosa!)

    Bicos, amiga!

    ResponderEliminar
  3. HOLA MAVI.ASÍ ES ,ESTAMOS MARINAS TÚ Y YO.
    HE NAVEGADO A TU NUEVO BLOG. MUY INTERESANTE.MOSCONA ME RECUERDA A FRANCIS BACON.
    ÁNIMO CON ESTE NUEVO "ESPEJO" COMO MUY ACERTADAMENTE LO LLAMA ALENKA.
    TE PONDRÉ EN FAVORITOS.
    BESOS.

    ResponderEliminar
  4. Que no lo sepa Joy pero, una pulga negativa me anda picando la oreja y me dice: “envidia” “envidia” Y es que, hija mía, digo, cronocopiamadre mía, cómo no tener envidia de ese mar majestuoso, magnífico e imponente en el que vives??? Bueno, cada quién se rasque como pueda sus propias pulgas. Por lo pronto estoy instalada en primera fila. No he comprado palomitas, ni refresco, ni nada para tener listos los 6 sentidos. El comienzo de esta historia está de película!!!! Te comparto un BesodeSanFrancisco que me ha dado Joy. Es lo único que me traje de contrabando en el bolsillo. Chiaooooo.

    ResponderEliminar
  5. JOY, SERÁ LA SIRENA MARUXAINA LA QUE NOS CONTARÁ LA HISTORIA DE MAN. ES UNA HISTORIA ENTRETEJIDA DE REALIDAD Y FICCIÓN.

    ESPERO SABER NARRARLA Y QUE OS CONTAGIE EL MISMO ASOMBRO QUE A MÍ ME PRODUJO ESTE FANTÁSTICO PERSONAJE CUANDO LO CONOCÍ EN CAMELLE .ÉL ERA UN ARTISTA TOTAL, QUE FUNDIÓ IMAGINACIÓN Y VIDA EN UN MISMO MOLDE.

    LA INCREÍBLE REALIDAD DE MAN PARECE FRUTO DE UNA VERTIGINOSA IMAGINACIÓN .

    ESTOY SEGURA DE QUE CONOCER A ESTE GRAN ARTISTA VA A RESULTAR MUY MOTIVANTE PARA MUCHAS MUSEOLUNERAS.

    MUCHAS GRACIAS POR ESTAR AHÍ.

    ResponderEliminar
  6. VAYA ! ALENKIKITA HA VENIDO Y NADIE SABE POR QUÉ HA SIDO!.

    PASA,PASA.YA SABES, ESTÁS EN TU CASA.

    TOMA PALOMITAS, BONITA. YO MISMA LAS HE PREPARADO PARA TODAS VOSOTRAS. REFRESCOS NO TENGO, Y ALCOHOL,EJEM..., YA SABES, NOS ESTAMOS QUITANDO.

    PERO TENGO...TÉ DE TOMATE.

    COMO NO DECÍA CHAVELA :

    "TÓMATE UN TÉ DE TOMATE CONMIGO Y EN EL ÚLTIMO TRAGO NOS VAMOS....quiero ver a qué sabe tu olvido
    sin poner en mis ojos tus manos
    Esta noche no voy a rogarte
    Esta noche te vas que de veras
    que difícil trata de olvidarte
    y que sienta que ya no me quieras"

    PONTE CÓMODA QUE LA HISTORIETA SE LAS TRAE.

    BICOS, BIQUIÑOS,BICAZOS DE....FRESAS CON NATA

    ResponderEliminar
  7. Estupendo, cariño, que me hayas aclarado lo de los nombres, que si no... luego voy y me pierdo lo mejor....

    Pues nada, yo aquí, también en primera fila con las palomitas y compañías tan gratas, y a esperar que Maruxaina nos cuente lo de... Man?... es el artista?... en Camelle... lo he dicho bien?... Espero que sí!

    Me quedo aquí, calladita, esperando... bueno, las cancioncitas mientras... se agradecen...

    ResponderEliminar
  8. JOY.HE TENIDO UNA URGENCIA.TENGO QUE SALIR RÁPIDAMENTE A CONSEGUIR MÁS TÉ DE TOMATE PORQUE CREO QUE VIENEN CIENTOS Y CIENTOS DE PERSONAS A MI SALITA DE ESTAR.
    VOSOTRAS NADA, RELAJAOS.ESTÁIS EN VUESTRA CASA.
    INTENTARÉ LLEGAR PRONTO. A VER SI MAÑANA, PORQUE TAL Y COMO ESTÁ EL TRÁFICO...
    YO ADEMÁS, ME DESPLAZO EN BURRA (NO TENGO BIGATO , COMO ALENKITA).
    PUES ESO. MAÑANA NOS VEMOS AQUÍ. OS ENSEÑARE CAMELLE (PUEBLO PRECIOSO DE LA COSTA DA MORTE) Y CONOCERÉIS A MAN ¿VALE?. ESO SI MARIÑA (NO MARUXAINA) ESTÁ DISPUESTA A CONTARLO.
    BICOS MARIÑOS

    ResponderEliminar
  9. He oído palomitas y té de tomate...voy volando en mi globo aerostáticooooo!!!

    Que bien, una historia, me siento también en la primera fila, si es que Alenka, Mavi y Joy me dejan un sitio, je, je, y a disfrutar!!.

    Vaya fotos tan increíbles!

    Besos grandes
    Tati

    ResponderEliminar
  10. HOLA TATI.BUENOS DÍAS.¡BIENVENIDA A MI CASA!
    VENGO CARGADA DE TÉ DE TOMATE PARA CIENTOS Y CIENTOS DE PERSONAS. VOY A LA COCINA A PREPARARLO Y "AHORITA" VUELVO.PONTE CÓMODA.
    AHÍ ESTÁN ALENKA Y JOY.SIÉNTATE CON ELLAS. OS HE RESERVADO LA PRIMERA FILA.

    HOY COMIENZA EL PRIMER CAPÍTULO DE ..."A HISTORIA XAMAIS CONTADA DE MAN DE CAMELLE".

    ResponderEliminar
  11. Oba,
    quero escoitar esta historia que fala do mar, alí do alto da Galicia,
    e comer palomitas!
    En canto ao té de tomate ...
    non sei non ...
    :|

    bicos,
    li

    ResponderEliminar
  12. Ya te lo dije una vez y ahora te lo repito: Ese Manuel es una joya!!
    Preciosas fotografías! Parece que estoy oliendo el mar.

    ResponderEliminar
  13. Lo es Mermaid.Hace unas fotos increíbles.
    Gracias por venir.

    ResponderEliminar
  14. impressionantes as fotos, que se prodigue esse artista!

    ResponderEliminar
  15. Prodigarase, prodigarase...últimamente é un home a unha cámara pegado e fai auténticas marabillas.

    Seguiréi publicando algunhas, se él me deixa, claro.
    Bicos Raqueliña.

    ResponderEliminar

Moitas grazas.