André Breton
Antes a Vida
Antes a vida que istes prismas sen espesura aínda que as cores sexan máis puras
Antes ela que esta hora sempre aneboada que istes terribles vehículos de chamas frías
Que estas pedras podres
Antes iste corazón esta navalla automática
Que iste lagoto de murmurios
E que esta tea branca que canta asemade na terra e no ar
Que esta beizón nupcial que une a miña fronte coa da vaidade total
Antes a vida
Antes a vida coas súas sabas esconxuradoras
Coas súas cicatrices de evasións
Antes a vida antes iste rosetón na miña tumba
A vida da presenza nada máis ca da presenza
Na que unha voz pregunta Estás aí e outra responde Estás aí
Pero ai eu apenas estou aí
E malia que lle fagamos o xogo ó que matamos
Antes a vida
Antes a vida antes a vida Nenez venerable
A fita que parte dun faquir
Semella o ferrollo do mundo
Por máis que o sol non sexa máis ca un refugo
A nada que o corpo da muller se lle asemelle
Pensas ti contemplando cadora a traxectoria
Ou tan só ó pechares os ollos sobre a tormenta adorable que ten por nome a túa mao
Antes a vida
Antes a vida coas súas sás de espera
Cando un sabe que xamais o farán pasar
Antes a vida que ises balnearios
Onde o servizo está composto por colares
Antes a vida desfavorable e longa
Cando os libros volvan cerrarse aquí en andeis menos lenes
E cando alí vaia máis que mellor vaia libre si
Antes a vida
Antes a vida como fondo de desdeño
Desta cabeza abondo fermosa
Como o antídoto desta perfección que ela reclama e teme
A vida o enfeite de Deus
A vida como un pasaporte a estrear
Unha pequena vila tipo Pont-à-Mousson
E como todo esta dito xa
Antes a vida
(Tradución de Xoán Abeleira)
Xalundes
Grupo Surrealista Galego
Xalundes
"-Vos no podrías -Dijo (La Maga)- Vos pensás demasiado antes de hacer nada.
-Parto del principio de que la reflexión debe preceder a la acción, bobalina.
-Partís del principio - Dijo La Maga-. Qué complicado. Vos sos como un testigo, sos el que va al museo y mira los cuadros. Quiero decir que los cuadros están ahí y vos en el museo, cerca y lejos al mismo tiempo. Yo soy un cuadro, Rocamadour es un cuadro. Etienne es un cuadro, esta pieza es un cuadro. Vos crees que estás en esta pieza pero no estás. Vos estás mirando la pieza, no estás en la pieza." Cortázar; Rayuela
A metrópole
ResponderEliminarRepúblicana Mente
Retorna a dar cor.
HaiJU
Clochards lectores,
ResponderEliminarpaiasos tristes,
África quintaesenciada e
a mirada azul e inquietante
do noso Gurdjieff de abrigo azul.
Plûtot la vie!
Unha petición, Ju. Suxíreme unha música para estas imaxes.Porfi.
ResponderEliminarMentres non respondes, esta curiosa versión de Louis Amstrong de La vie en rose.
ResponderEliminarSí.
ResponderEliminarAlgo de Django Reinhardt/Stephane Grapelli: Nuages, por exemplo, ou de Richard Galliano (acordeonista francés). Manu Bibango, saxofonista camerunés, afincado na France, tempo ha. Eu que sei; algún anaco de:"Ascensor para el cadalso" de Louis Malle, con música de Miles Davis ou algunha peza cantada por Juliette Greco. Hai tanta música boa, que non entendo o dominio da mala, ah claro, como a vida mesma.
Salú. JU
Merci beaucoup, mon cher ami
ResponderEliminarDe rien, madame Cronopié.
ResponderEliminarMoi interesantes as fotos, parabéns e polos textos acompañantes.
Moi atinada a de Juliette. Que maravilla a música que transporta a algún momento ou lugar. Ciao JU