"A imaxe é o vehículo da emoción, é a súa enerxía, e con ela facilítase o acceso á consciencia, é dicir, que toda emoción é factible de transformarse nunha imaxe. Toda imaxe conforma un acto creativo e é por iso que o inconsciente fundamenta a creatividade"
C.G.Jung

“Desde el punto de vista espiritual, el viaje no es nunca la mera traslación en el espacio, sino la tensión de búsqueda y de cambio que determina el movimiento y la experiencia que se deriva del mismo”.
“En consecuencia
estudiar, investigar, buscar, vivir intensamente lo nuevo y profundo, son modalidades de viajar o, si se quiere, equivalentes espirituales y simbólicos del viaje”.
J.E. Cirlot

sábado, 30 de julio de 2011

DE PROFUNDIS I (ACUARIO LISBOA)

“El vicio supremo es la superficialidad. Todo lo que se comprende está bien”

"Recuerda que el necio a los ojos de los dioses y el necio a los ojos de los hombres son muy distintos. Siendo enteramente ignorante de los modos del Arte en su revolución o los estados del pensamiento en su progreso, de la pompa del versos latino o la música más rica de las vocales griegas, de la escultura toscana o el canto isabelino, se puede estar lleno de dulce sabiduría. El verdadero necio, ése del que los dioses se ríen o al que arruinan, es el que no se conoce a sí mismo”

“El amor se alimenta de la imaginación, que nos hace más sabios que lo que sabemos, mejores de lo que sentimos, más nobles que lo que somos; que nos capacita para ver la Vida como un todo; que es lo único que nos permite comprender a los demás en sus relaciones así reales como ideales. Sólo lo bello, y bellamente concebido, alimenta el Amor. Pero el Odio se nutre de cualquier cosa”

"Tras la Alegría y la Risa puede haber un temperamento grosero, duro y encallecido. Pero tras el dolor siempre hay Dolor. La Pena, a diferencia del Placer, no lleva máscara. La verdad en el Arte no es ninguna correspondencia entre la idea esencial y la existencia accidental; no es la semejanza de figura y sombra, ni de la forma reflejada en el cristal y la firma misma; no es ningún Eco que baje de la oquedad de un monte, como no es el pozo de agua de plata en el valle que muestra la Luna a la Luna y Narciso a Narciso. La verdad en el Arte es la unidad de la cosa consigo misma; lo exterior hecho expresivo de lo interior; el alma encarnada, el cuerpo movido por el espíritu. Por eso no hay verdad comparable al Dolor. Hay momentos en que el Dolor me parece ser la única verdad. Otras cosas podrán ser ilusiones de la vista o del apetito, hechas para cegar lo uno y empachar lo otro, pero con el Dolor se han construido mundos, y en el nacimiento de un niño o de una estrella hay dolor. Porque el secreto de la vida es el sufrimiento. Eso es lo que se oculta detrás de todo. Cuando empezamos a vivir, lo dulce es tan dulce para nosotros, y lo amargo es tan amargo, que inevitablemente dirigimos todos nuestros deseos al placer, y aspiramos no ya alimentarnos de miel un mes o dos, sino a no probar otro alimento en todos nuestros años, ignorantes de que mientras tanto, podemos estar realmente matando de hambre el alma."



Oscar Wilde; De profundis



























Madredeus - O mar






domingo, 24 de julio de 2011

MÁIS DE AVILÉS: Cántico de anguria e esperanza

CÁNTICO DE ANGURIA E DE ESPERANZA PRA ARROLA-LO MEU NENO
Eu vin un ceo novo e unha terra nova porque o primeiro ceo e a primeira terra desapareceran, e o mar xa non existe. Apocalipse, XXI-1


Meu fillo: meu carballo pequeno, gomo da canle vertebral,
semente miña aberta na saudade.
Qué tempo de vivir ferozmente se aproxima ó teu ollar inda abraiado e puro! Qué tempo nuclear, aqueloutrado, meu capitán, vei se-la túa vida.
Días virán abanear teu sangue, días de aceiro e lóstrego e carraxe.
Acaso a pomba aniñe proxeitís bombas de alto poder, morte alxebraica:

e sinto o berro do teu pequeno corazón -o eco da miña voz multiplicada- na tua gorxa feita para o canto.
Meu fillo, meu amor, miña cobiza, quero falar contigo docemente
semear no teu peito a miña espranza os meus soños de home a miña terra -esa terra lonxana que non unxe
a túa fronte americana- a terra que me queima fondamente eido dos teus avós por parte miña.
(E digo este cantar na seguranza de que ha de conforta-la túa loita esta palabra “terra” semellante a abrir coiteladas a ledicia)
Veño meu fillo dun país sinxelo de homes a cada paso soñadores,
criaturas de man encalecida e a peito aberto homes de mar que esculcan horizontes, labregos investidos pola melancolía.
Decir patria ten algo de sabor a centeo de nai pedindo auxilio ós catro ventos, camaradas perdidos no abrazo derradeiro.
Todo isto que encontras na calor do meu peito, o rumor do granito, da chuvia, da morriña, é a voz da miña patria que te ampara, a ti nado na ausencia a ti miña semente en terra allea tan inocente e xa crucifixado.
De min non terás nunca herdanza mais segura que este ouvear de lobo no camiño da vida, e esta terra lonxana que che ofrezo que é unha ferida que hai que ir abrindo sempre.

Tempo de profecía vas a vivir meu fillo -a besta ceibe o fogo desbordado- espadas de dous gumes no verbo dos arcanxos pranto a xenreira e odio e temporais
que queimarán o mar, ai do navío!
Tempo tamén para o amor mais forte o dos abandeirados do futuro,
alicerce da paz e da campá da feliz moradía, da promesa.
Cando sexas un mozo, meu capitán, e síntas o sangue axionllarse nos canles do cerebro -o megatón é un mostro que arrepía de medo- volve ó eido que un día teu pai abandonara, á terra simple a esa hostia incólume e acouga meu amor, descansa. Durme.








MÉDICOS SIN FRONTERAS NECESITAN QUE SE DIFUNDA ESTE ENLACE CON URGENCIA:
https://www.msf.es/colabora/do​nativos-socios/refugiados5?gcl​id=CKHc_aKbi6oCFcxzfAodSk_-zg




UNICEF NECESITA QUE SE DIFUNDA ESTE ENLACE CON URGENCIA:
http://www.unicef.es/cooperaci​on-internacional/donar-ong/hac​er-donacion/emergencia-nutrici​onal-en-el-cuerno-de-africa



cancion de cuna sefardi - nani nani






sábado, 23 de julio de 2011

FISTERRA

“Alí estou eu de morto
dando vida ao que nasce,
son átomo e son célula que se abre a cantar
e dá-lle corpo á rosa, dá-lle ao verme o vigor
de volver-se crisálida e de logo voar.”

Antón Avilés de Taramancos, De Última fuxida a Harar (1992)


Botas dun camiñante queimadas en Fisterra.









"Anxo da noite, cazador no escuro que vés flamíxero a me expulsar do souto:o varal está listo, a andália posta,o corazón afeito ao longo exilio"(Última fuxida a Harar)



Milladoiro - Noia






miércoles, 20 de julio de 2011

DESDE A COVA DA MOURA ATA A PONTE DE ARGALO HAI OS SABERES DE SETE REINADOS

O ESCARABELLO DOURADO

















AS SETE MOEDAS DE OURO DA DERRADEIRA MOURA
"El hombre no posee un yo permanente e inmutable. Cada pensamiento o deseo del hombre surge y vive de forma completamente separada e independiente de su Todo. El hombre carece de yo individual. Pero, en lugar de éste, existen cientos y miles de pequeños “yos” independientes, muchas veces completamente desconocidos unos de otros, sin entrar nunca en contacto, o, por el contrario, hostiles unos con otros, mutuamente exclusivos e incompatibles. A cada minuto, a cada momento, el hombre está diciendo o pensando “yo”. Y, cada vez, su yo es diferente. Ahora es un pensamiento, ahora es un deseo, ahora una sensación, después es otro pensamiento, y así sucesivamente, sin parar. El hombre es una pluralidad."




"El hombre es una máquina. Todo lo que hace, todas sus acciones, todas sus palabras, sus pensamientos, sentimientos, convicciones, opiniones y hábitos son el resultado de influencias exteriores, de impresiones exteriores. Por sí mismo un hombre no puede producir un solo pensamiento, una sola acción. Todo lo que dice, hace, piensa, siente, todo esto sucede. El hombre no puede descubrir nada, no puede inventar nada. Todo sucede."


"Fusión y unidad interior se obtienen por «fricción», por la lucha en el hombre entre el «sí» y el «no». Si un hombre vive sin conflicto interior, si todo sucede en él sin que él se oponga, si va siempre con la corriente, por donde sopla el viento, entonces permanecerá tal cual es. Pero si comienza una lidia interior, y en especial si él sigue dentro de esta lucha una línea determinada, entonces gradualmente ciertos rasgos permanentes comienzan a formarse en él; empieza la «cristalización». Pero si la cristalización es posible sobre una base justa, lo es también sobre una base equivocada. Por ejemplo, el temor al pecado, o una fe fanática en una idea cualquiera, puede provocar una lucha terriblemente intensa entre el «si» y el «no», y un hombre puede cristalizar sobre tales bases. Pero la cristalización en este caso se realizará mal, será incompleta. En tal caso un hombre perderá toda posibilidad de desarrollo ulterior. Para que la posibilidad de un desarrollo ulterior le sea ofrecida, él deberá ser previamente «refundido», y esto no puede lograrse sino a través de sufrimientos terribles."


"La energía se gasta sobre todo en emociones inútiles y desagradables, en malos humores, en prisas inútiles, nerviosismo, irritabilidad, imaginación, ensueño y así sucesivamente. La energía se desperdicia en el trabajo equivocado de los centros; en la tensión inútil de los músculos fuera de toda proporción con el trabajo realizado; en la perpetua habladuría que absorbe una enorme cantidad de energía; en el "interés" que dedicamos sin cesar a las cosas que ocurren a nuestro alrededor o a las personas con las cuales no tenemos nada que hacer............"





"Cuánta energía es así gastada en un trabajo profundamente inútil y dañino en todo sentido: actividad de emociones desagradables, preocupaciones, inquietudes, apresuramiento, y toda la secuela de actos automáticos enteramente desprovistos de necesidad alguna. Se pueden dar fácilmente innumerables ejemplos de esta actividad inútil. Ante todo, hay ese flujo incesante de pensamientos que no pueden ser detenidos ni controlados, y que consumen una cantidad enorme de nuestra energía."




"Además, podemos señalar el hábito de hablar sin cesar, de todo y a todo el mundo, y si no hay nadie, de hablarse a sí mismo; el hábito de alimentar quimeras, el ensueño perpetuo, nuestros cambios de humor, los continuos pasajes de un sentimiento a otro, y miles de cosas completamente inútiles que el hombre se cree obligado a sentir, pensar, hacer o decir."


"Una de las razones de la divergencia entre la línea del saber y la línea del ser en nuestra vida, en otras palabras, la falta de comprensión que es en parte la causa y en parte el efecto de esta divergencia, se encuentra en el lenguaje que emplea la gente. Este lenguaje está lleno de conceptos falsos, de clasificaciones falsas y de asociaciones falsas. Lo peor es que las carac- terísticas esenciales del pensar ordinario, su vaguedad y su imprecisión, hacen que cada palabra pueda tener mil significados diferentes según el bagaje de que dispone el que habla y el complejo de asociaciones en juego en el momento mismo. La gente no se da cuenta de cuán subjetivo es su lenguaje, de cuán diferentes son las cosas que dice, aun cuando todos usan las mismas palabras. No ven que cada uno de ellos habla su propia lengua sin comprender nada, o muy vagamente, la de los demás; sin tener la menor idea que el otro les habla siempre en una lengua que les es desconocida."

Ouspensky; Fragmentos de una enseñanza desconocida








Carlos Nunez - A Moura






lunes, 18 de julio de 2011

CONSELLOS DUN PAI A SÚA FILLA













1. Fija tu atención en ti mismo, sé consciente en cada instante de lo que piensas, sientes, deseas y haces.
2. Termina siempre lo que comenzaste.
3. Haz lo que estás haciendo lo mejor posible.
4. No te encadenes a nada que a la larga te destruya.
5. Desarrolla tu generosidad sin testigos.
6. Trata a cada persona como si fuera un pariente cercano.
7. Ordena lo que has desordenado.
8. Aprende a recibir, agradece cada don.
9. Cesa de autodefinirte.
10. No mientas ni robes, si lo haces te mientes y te robas a ti mismo.
11. Ayuda a tu prójimo sin hacerlo dependiente.
12. No desees ser imitado.
13. Haz planes de trabajo y cúmplelos.
14. No ocupes demasiado espacio.
15. No hagas ruidos ni gestos innecesarios.
16. Si no la tienes, imita la fe.
17. No te dejes impresionar por personalidades fuertes.
18. No te apropies de nada ni de nadie.
19. Reparte equitativamente.
20. No seduzcas.
21. Come y duerme lo estrictamente necesario.
22. No hables de tus problemas personales.
23. No emitas juicios ni críticas cuando desconozcas la mayor parte de los hechos.
24. No establezcas amistades inútiles.
25. No sigas modas.
26. No te vendas.
27. Respeta los contratos que has firmado.
28. Sé puntual.
29. No envidies los bienes o los éxitos del prójimo.
30. Habla sólo lo necesario.
31. No pienses en los beneficios que te va a procurar tu obra.
32. Nunca amenaces.
33. Realiza tus promesas.
34. En una discusión ponte en el lugar del otro.
35. Admite que alguien te supere.
36. No elimines, sino transforma.
37. Vence tus miedos, cada uno de ellos es un deseo que se camufla.
38. Ayuda al otro a ayudarse a sí mismo.
39. Vence tus antipatías y acércate a las personas que deseas rechazar.
40. No actúes por reacción a lo que digan bueno o malo de ti.
41. Transforma tu orgullo en dignidad.
42. Transforma tu cólera en creatividad.
43. Transforma tu avaricia en respeto por la belleza.
44. Transforma tu envidia en admiración por los valores del otro.
45. Transforma tu odio en caridad.
46. No te alabes ni te insultes.
47. Trata lo que no te pertenece como si te perteneciera.
48. No te quejes.
49. Desarrolla tu imaginación.
50. No des órdenes sólo por el placer de ser obedecido.
51. Paga los servicios que te dan.
52. No hagas propaganda de tus obras o ideas.
53. No trates de despertar en los otros emociones hacia ti como piedad, admiración, simpatía, complicidad.
54. No trates de distinguirte por tu apariencia.
55. Nunca contradigas, sólo calla.
56. No contraigas deudas, adquiere y paga en seguida.
57. Si ofendes a alguien, pídele perdón.
58. Si lo has ofendido públicamente, excúsate en público.
59. Si te das cuenta de que has dicho algo erróneo, no insistas por orgullo en ese error y desiste de inmediato de tus propósitos.
60. No defiendas tus ideas antiguas sólo por el hecho de que fuiste tú quien las enunció.
61. No conserves objetos inútiles.
62. No te adornes con ideas ajenas.
63. No te fotografíes junto a personajes famosos.
64. No rindas cuentas a nadie, sé tu propio juez.
65. Nunca te definas por lo que posees.
66. Nunca hables de ti sin concederte la posibilidad de cambiar.
67. Acepta que nada es tuyo.
68. Cuando te pregunten tu opinión sobre algo o alguien, di sólo sus cualidades.
69. Cuando te enfermes, en lugar de odiar ese mal considéralo tu maestro.
70. No mires con disimulo, mira fijamente.
71. No olvides a tus muertos, pero dales un sitio limitado que les impida invadir toda tu vida.
72. En el lugar en que habites consagra siempre un sitio a lo sagrado.
73. Cuando realices un servicio no resaltes tus esfuerzos.
74. Si decides trabajar para los otros, hazlo con placer.
75. Si dudas entre hacer y no hacer, arriésgate y haz.
76. No trates de ser todo para tu pareja; admite que busque en otros lo que tú no puedes darle.
77. Cuando alguien tenga su público, no acudas para contradecirlo y robarle la audiencia.
78. Vive de un dinero ganado por ti mismo.
79. No te jactes de aventuras amorosas.
80. No te vanaglories de tus debilidades.
81. Nunca visites a alguien sólo por llenar tu tiempo.
82. Obtén para repartir.


Jodorowsky, El maestro y las magas (Consejos de Gurdjieff a su hija)





"Luego uno debe aprender a decir la verdad. Esto también le parece extraño; usted no se da cuenta que hay que aprender a decir la verdad. Le parece que bastaría desearlo o decidir hacerlo. Y yo le digo a usted que es relativamente raro que la gente diga una mentira en forma deliberada. En la mayoría de los casos creen que dicen la verdad. Y sin embargo mienten todo el tiempo, tanto cuando quieren mentir como cuando quieren decir la verdad. Mienten continuamente, se mienten a sí mismos y mienten a los demás. Como consecuencia, nadie comprende a los otros ni se comprende a sí mismo. Piénselo, ¿podría haber tantas discordias, tantos malentendidos profundos, y tanto odio hacia el punto de vista o hacia la opinión de otro, si la gente fuera capaz de comprenderse? Pero no pueden comprenderse porque no pueden dejar de mentir. Decir la verdad es la cosa más difícil del mundo; habrá que estudiar mucho y durante largo tiempo, para un día poder decir la verdad. El deseo por sí solo, no basta. Para decir la verdad, hay que llegar a ser capaz de conocer lo que es verdad y lo que es mentira, ante todo en si mismo. Pero esto es lo que nadie quiere saber."

Ouspensky; Fragmentos de una Enseñanza Desconocida



Gurdjieff - Asian Song