Esa manía de aferrarmos tanto ás cousas, ás persoas ou ás situacións implica un enorme desgaste.
Ás veces é inevitable porque así é a nosa natureza pero é preciso ter sempre presente que o tempo é un vento furacanado que poucas cousas deixa en pé.
Hai que aprender como e cando entregarse e como e cando retirarse, onde permanecer e de onde sair voando, ou no seu defecto, recuar como os cangrexos.
Ser paxaros ou 🦀
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Moitas grazas.