Concordo con Mary Shelley cando di por boca de Frankestein: "Son malo porque son desgraciado"
Penso que a profe Maruja era moiii desgraciada, por iso era tan mala.
Era unha muller moi maior, moi coxa e moiiii amargada.
Vivía soa e gozaba destrozando a infancia dos pequech@s pre-escolares.
Falo dos estertores do franquismo . Os sádicos métodos pedagóxicos da profe Maruja eran normais daquela, e se cadra, ata aplaudidos: "laletraconsangrentra".
Lembro o sabor da boliña de anís que nos daba despois das malleiras.
Nunca esquecerei aquel sabor: unha mestura de anís, azúcre, bágoas saladas, mocos, saloucos e moita angustia infantil.
Cando a xente non é feliz agroma a maldade en tódalas súas formas:
- Agresividade verbal e física.
- Falta de empatía e pracer en inflixir dano.
- Prepotencia.
- Necesidade de facer de menos aos demais.
- Tendencia ao rexoubeo constante e vixianza das vidas alleas a través das redes (patio de veciñas contemporáneo).
-Necesidade de control das vidas dos outros, real ou virtualmente.
-Envexa podre.
- Gosto por burlarse despiadadamente dos demais.
- Inclinación a sátira cruel .
-Desasosego e mala baba.
- Turbiedade.
-Egoismo patolóxico.
-Arrogancia.
-Cobiza sen límite....
E un longo etcétera de maldades sen catalogar.
Cadaquén que se mire no espello .
Nunca minte.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Moitas grazas.