32 anos e 8 meses traballando no mesmo lugar, rodeada de mulleres queridas ás que vin evolucionar década a década , sempre carrexando moitas cousas na cabeza.
Cestos de ideas para motivar á rapazada, caldeiros de súor de formación permanente, lotes de vocación incombustible, caixas de ilusións renovadas cada curso...
Agora véxoas cansas.
Exhaustas .
Cinco leis educativas, unha pandemia e unha inmersión tecnolóxica á brava , coa que tamén se enfrentan agora a diario .
A isto hai que sumar a burocracia sen xeito e sen fin :
Caldeiros de programacións...
Cestos de memorias...
Caixas de documentos varios...
Paquetes de informes ...
Lotes de actas...
Cansancio.
Extenuación.
As miñas mulleres queridas están cansas.
Cansas e tristes.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Moitas grazas.