"A angustiosa realidade é que a vida cotiá do ser humano áchase atrapada nun complexo inexorable de opostos -día e noite, nacemento e morte, felicidade e desdita, ben e mal.
Nin sequera estamos seguros de que un deles poida subsistir sen o outro, de que o ben poida superar ao mal ou a alegría derrotar o sufrimento.
A vida é un continuo campo de batalla. Sempre o foi e sempre o será. Se non fose así nosa existencia chegaría á súa fin. "
C. G. Jung
Barba Azul é un dos moitos contos didácticos que ao meu xuízo son importantes para as mulleres que son novas, non necesariamente en anos, nalgún lugar das súas mentes. É un conto que xira en torno á inxenuidade psíquica, pero tamén en torno ao valoroso quebrantamento da prohibición de "mirar". É un conto que xira en torno á descuartización do depredador natural da psique e á extracción da súa enerxía.
Creo que o propósito do conto é o de poñer novamente en marcha a vida interior. O conto de Barba Azul é unha medicina que hai que utilizar cando a vida interior dunha muller está atemorizada, paralizada ou acurralada. As solucións do conto reducen o temor, administran dose de adrenalina nos momentos oportunos e -o máis importante para o eu inxenuo atrapado- abren portas nunhas paredes que previamente estaban en branco.
É posible en suma que o conto de Barba Azul faga aflorar á conciencia a chave psíquica, é dicir, a capacidade de formular calquera tipo de pregunta acerca da propia persoa, a propia familia, as propias actividades e a vida circundante. Entón, como unha criatura salvaxe que olfactea unha cousa e a osma por arriba, por abaixo e por todas as partes para descubrir o que é, a muller é libre de buscar as verdadeiras respostas ás súas máis profundas e escuras preguntas. E é libre de arrancarlle os poderes á cousa que a atacou e de transformar estes poderes que antes se utilizaran contra ela no seu propio beneficio. Iso é a muller salvaxe.
C. Pínkola Estés : Mulleres que corren con lobos
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Moitas grazas.