ÉRASE UNHA VEZ ( revisado , porque nada aguantano paso do tempo. Nin sequera os contos )

Couperin - Solo de arpa





Hai moitos anos, antes de que o tempo fora tempo e cando as cousas  podían ser ou non ser, a meiga  Cronopiana , vivía , casi feliz, nunha antiga e fermosa árbore. 



Foi herdanza dos seus antepasados e  Cronopiana coidaba a súa casa con  amor e gozaba e agradecía todo o que a árbore lle ofrecía. 

Desde nena tiña unha  inquedanza: gardaba nunha caixiña un anaco de mapa que a súa nai lle entregara antes de morrer e tódolos días lembraba con emoción as súas últimas palabras: 

“Querida filla, marcho que teño que marchar. Só quero que sempre conserves esta caixiña. A árbore na que ti agora vives, oculta un tesouro. Deberás atopar os outros anacos dispersos polo mundo e unha vez que os xuntes poderás conseguir o tesouro e vivirás feliz para sempre”.



 Cronopiana pediu axuda aos paxaros que voaron por todo o mundo espallando a mensaxe. 



Un día , cando a meiga varría as follas secas, chegaron pola porta unha morea de  personaxes extravagantes . Traían unha caixiña de nácar, similar á que ela posuía.
 Decidiron celebrar aquel encontro cunha gran festa baixo a árbore.
 De súpeto , todos e todas sentiron nos seus corazóns unha profunda ALEGRÍA. 

Non foi necesario abrir as caixiñas e compoñer o plano.
Alí estaba o tesouro.



Cando despertaron , o tesouro seguía alí.

 Cronopiana seducindo ao príncipe de Bichimelandia.

A meiga  Cronopiana despois do bico desenfeitizante que a converte en fada

A duquesa de "Míramenonmetoques" charlando amistosamente co mago de Xerusalén. No espello, as fadas Coralia e Maruxa , unidas polo reflexo, observan a escena.

O cabaleiro "Ferdinand Corazón de León" acariciando ¿amorosamente? ao
 meigo de Xerusalen. Desde o espello, unha mirada baixo un sombreiro
observa todo.

.

As fadas Maruxa e Coralia a piques de saír voando entre libélulas e volvoretas . En direccións opostas pero cara a un único destino: ELAS mesmas.

O mago de Xerusalén namorando á nínfula dos bosques.

A nínfula dos bosques,  despois de aceptar as proposicións deshonestas do meigo de Xerusalén.

"As rexoubonas" seguen observando desde o outro lado do espello.

A autora espiritual deste relato en pleno proceso creativo.

Cando despertaron, o tesouro aínda estaba alí.