Alunizando de novo

Para que volvo a esta lúa?
Algo novo que contar?

Algo que poida interesar a alguén máis que a min mesma?

NON

NADA NOVO

NADA DE INTERESE.

Só o pracer e a vana ilusión de ordenar o caos.

Poñer orde na vida que flúe caótica e  parece que busca ser narrada.

E a iso viña eu antes. Eu que son unha pésima contadora de historias.

Unha auténtica teatreira . Unha cómica bastante tráxica, ás veces. E ata patética, outras.

Viña a iso. 
Antes.
Agora xa non.
Deleitémonos  no fragmentario.

As fotografías de Manuel falan por si soas.

E aí van uns cantos fragmentos vividos.

Deliciosamente sentidos.

Sen orde nin concerto.

Porque sinto que todo é para algo. Hai orde no caos. Unha lóxica interna no absurdo aparente.

Casi teño a certeza.

Ese paporrubio morreu ao día seguinte de tomarlle a foto. Non é posible que tanta beleza desapareza así.

Sen dúbida, existe agora noutro plano.

A saber en que se transformou...