"A imaxe é o vehículo da emoción, é a súa enerxía, e con ela facilítase o acceso á consciencia, é dicir, que toda emoción é factible de transformarse nunha imaxe. Toda imaxe conforma un acto creativo e é por iso que o inconsciente fundamenta a creatividade"
C.G.Jung

“Desde el punto de vista espiritual, el viaje no es nunca la mera traslación en el espacio, sino la tensión de búsqueda y de cambio que determina el movimiento y la experiencia que se deriva del mismo”.
“En consecuencia
estudiar, investigar, buscar, vivir intensamente lo nuevo y profundo, son modalidades de viajar o, si se quiere, equivalentes espirituales y simbólicos del viaje”.
J.E. Cirlot

sábado, 30 de junio de 2012

VIVA LA VIDA!




"Recorda que cada tic-tac é un segundo da vida que pasa e non se repite. Hai nela tanta intensidade, tanto interese que só é o problema de sabela vivir. Que cada un a resolva como poida." (Frida Kahlo)






Camarón de la Isla - Volando voy (rumba)

viernes, 22 de junio de 2012

FIN DE CURSO

Para Lucía







ÍTACA                                             ÍÍTACA

Cando emprendas a túa viaxe cara a Ítaca
debes rogar que a viaxe sexa longa,
chea de peripecias, chea de experiencias.
Non has temer nin aos lestrigones nin aos cíclopes,
nin á cólera do airado Poseidón.

Nunca tales monstros acharás na túa ruta
se o teu pensamento é elevado,se unha exquisita
emoción penetra na túa alma e no teu corpo.

Os lestrigones e os cíclopes
e o feroz Poseidón non poderán atoparche
se ti non os levas xa dentro, na túa alma,
se a túa alma non a conxura diante túa.

Debes rogar que a viaxe sexa longa,que sexan moitos os días de verán;
que che vexan arribar con gozo, alegremente,
a portos que ti antes ignorabas.

Que podes deterche nos mercados de Fenecia,
e comprar unhas belas mercadorías:
madreperlas, coral, ébano e ámbar,
e perfumes pracenteiros de mil clases.

Acode a moitas cidades do Exipto para aprender,
e aprender de quen sabe.
Conserva sempre na túa alma a idea de Ítaca:
chegar alí, velaquí o teu destino.

Mais non fagas con présas o teu camiño;
mellor será que dure moitos anos,
e que chegues, xa vello, á pequena illa,
rico de canto gañarías no camiño.

Non has de esperar que Ítaca che enriqueza:
Ítaca proporcionouche xa unha fermosa viaxe,
sen ela, xamais partirías;
mais non ten outra cousa que ofrecerche.
e se a atopas pobre, Ítaca non che enganou,
e sendo xa tan vello, con tanta experiencia,
sen dúbida saberás xa que significan as Ítacas.

Konstantinos Kavafis











lunes, 18 de junio de 2012

Femme fatale

"As rapazas boas van ao ceo... e as malas a todas as partes…" Mae West

 
Clement Philibert, Leo Delibes - Lakme - Duo Des Fleurs













 De lecturas e relecturas :


" Recuerdo ahora un pasaje del diario de Justine. Lo reproduzco aquí aunque se refiere a episodios muy anteriores al que acabo de contar, porque expresa casi exactamente esa curiosa encarnación de un amor que he llegado a considerar más propio de la ciudad que de nosotros mismos.

"Es inútil -escribe- imaginar que uno se enamore por una correspondencia espiritual o intelectual; el amor es el incendio de dos almas empeñadas en crecer y manifestarse independientemente. Es como si algo explotara sin ruido en cada una de ellas. Deslumbrado e inquieto, el amante examina su experiencia o la de su amada; la gratitud de ésta, proyectándose erróneamente hacia un donante, crea la ilusión de que está en comunión con el amante, pero es falso. El objeto amado no es sino aquel que ha compartido simultáneamente una experiencia, a la manera de Narciso; y el deseo de estar junto al objeto amado no responde al anhelo de poseerlo, sino al de que dos experiencias se comparen mutuamente, como imágenes en espejos diferentes. Todo ello puede preceder a la primera mirada, al primer beso o contacto; precede a la ambición, al orgullo y a la envidia; precede a las primeras declaraciones que marcan el instante de la crisis, porque a partir de allí el amor degenera en costumbre, posesión, y regresa a la soledad."
¡Cuán característicocomo descripción del don mágico, y qué falta de sentido del humor! ¡Y a la vez tan cierto... tan de Justine!

"Todo hombre -escribe en otra parte, y me parece escuchar los hoscos y doloridosacentos de su voz repitiendo las palabras mientras su mano las traza-, todo hombre está hecho de barro y de daimon , y no hay mujer que pueda nutrir a ambos."

(...)





Sé muy bien lo que te pasa –le dije una vez–. Cada vez que me eres infiel y te devoran los remordimientos, me provocas para que yo te golpee y te absuelva así en cierto modo de tus pecados. Pues bien, querida, me niego a ser el alcahuete de tus satisfacciones. A ti te toca cargar con tus penas. Tratas de que yo te azote, pero sólo me das lástima.”Debo reconocer que esto la dejó muy pensativa por un rato, y que sus manos se pusieron a acariciar involuntariamente la suave piel de sus piernas, que había depilado esa misma tarde...”Pero más adelante, cuando empecé a cansarme de ella, me aburría tanto ese abuso de las emociones que terminé por insultarla y reírme de ella. Una noche la traté de judía histérica y exasperante. Estalló en esos terribles sollozos roncos, tantas veces escuchados que aún ahora su recuerdo (su riqueza, su densidad melodiosa) me hiere, y se tiró en la cama, los miembros fláccidos, sacudida por espasmos de histeria que eran como chorros brotando de una manguera.”¿Eran tan frecuentes esas escenas o mi memoria las multiplica? Quizá sólo sucedió una vez, y los ecos me engañan. Como quiera que fuese, muchas veces me parece oír el ruido que hacía ella al destapar el frasco del somnífero y el menudo rumor de las tabletas cayendo en el vaso. Aunque estuviera medio dormido, las contaba para asegurarme de que no tomaría demasiadas. Pero todo esto sucedió mucho más tarde; al principio le pedía que viniera a mi cama, y ella obedecía sin naturalidad, de mala gana, fría. Yo estaba lo bastante loco como para creer que podría fundir ese hielo y darle la tranquilidad física sobre la cual suponía que descansaba la paz espiritual. Me equivocaba. Había allí un nudo profundo que ella hubiera querido desatar, y que era muy superior a mis posibilidades como amante y como amigo. Por supuesto. Por supuesto. Yo sabía todo lo que se podía saber en esa época sobre la psicopatología de la histeria. Pero detrás de eso había otra cosa, que creí poder descubrir. En cierto modo Justine no buscaba la vida, sino una revelación integradora que pudiera darle un sentido."

 Durrell, Lawrence. Justine. Editorial Hermes/Sudamericana, 1983.






Rossetti; Lady Lilith

lunes, 11 de junio de 2012

XUÑO

"Nunca é alto o prezo a pagar polo privilexio de pertencer a sí mesmo..." Nietzsche
 
Kroke - T 4.2

































Se fiel á túa natureza e a ti mesmo,
Non temas nin esperes fama e oprobio,
Abonde para ti a pequena voceciña
Que clama no teu oído interior.


Busca o aplauso da túa autoaprobación
O que os homes non saben, ti sábelo!
Despreza todo ídolo que levanten os outros
Inclínate ante o teu propio ideal.


Se o teu propio Deus: faite libre,
Libre como o aire que xira,
Que o teu pensamento sexa o empíreo para ti,
Rompe todo ferrollo e barra que te encarcere.


Non alimentes o teu pensamento con pensamentos;
Nin deixes de mirar ao sol e á luz para observar
Claustros escuros pavimentados de tumbas
Onde se podrecen os ósos de días pasados.


"Non morras de pena", din os sabios;
"Nin gardes loito ao pasado, o pasado enterrado,"
Fai o que debas, se forte e valente,
E, como a estrela, sen présa e sen pausa.
Deixa xa de queixarte e de inquietarte:
Se valente na aflición, puro na fortuna;
Fai o ben, pois é bo facer o ben:
Rexeita o suborno do ceo e a ameaza do inferno (...)


Agora segue o teu camiño coa face serena,
Non temas contar a túa humilde historia:
Os murmurios do vento do deserto:
O ruído da campá do camelo.


Sir Richard Burton ; Casida