"Cando emprendas a túa viaxe cara a Ítaca
debes rogar que a viaxe sexa longa,
chea de peripecias, chea de experiencias.
Non has temer nin aos lestrigóns nin aos cíclopes,
nin á cólera do airado Poseidón".
Ítaca ; Konstantinos Kavafis (Grecia, 1863 – 1933)
As profesoras compañeiras de viaxe acordan con Malaguzzi, que traballar cos nenos/as deste xeito é unha tarefa con poucas certezas e moitas incertidumes. Trátase de desenvolver a capacidade creativa, deixalos ser eles mesmos, fomentar a súa autonomía.
O importante é a VIAXE, o proceso de realización, a investigación constante dos rapaces /as na búsqueda de solucións creativas. E as mestras, coas súas grandes orellas, escoitando , observando e guiando a estes nenos e nenas ,CAPACES de tomar decisións e de expresarse coas súas CEN LINGUAXES.
Deixando tódolos medos es as inseguridades en terra, ¡aí vamos! ,en busca de cíclopes, gazafellos, lestrigóns, aluxes,sereas, cronopios e minicronopios
Mundos coloreados llenos de texturas, deidades barriosesamolímpicas... Buen camino, querida, a ti y a tu heroica tripulación.
ResponderEliminarMe encanta tu entusiasmo!
ResponderEliminarUn besote
Mónica,
ResponderEliminarque nenos bonitas! Futuros Artistas!
dá gusto ve-los creando!
Son a esperanza dun mundo
moito máis creativa, sen dúbida!
gran bico,
li
Aunque pienso que había que educar es a sus padres...o mejor, deseducarlos..:)
ResponderEliminarHola Amelis:¡deidades barriosésamolímpicas! ummmmm también me gusta.
ResponderEliminarBicos
Hola Li: benvida outra vez por aquí.
ResponderEliminarBicos
Qué tal Vicky?
ResponderEliminarYo creo que los padres lo dan todo: LES DAN SU AMOR.
Biquiños
Qué bello es tu trabajo, Mónica. Eres una bendición en el mundo de esos locos bajitos.
ResponderEliminarVengo del post anterior, voy al siguiente. Más bicolinos.